Sana varamamanın ve
akıp giden zamanın içinde kaybolmuşum. Özlemek bu kadar sahiciyken, ölmenin rüyasındayım. Hisedebildiğim tek şey acı ve kalbim.
Yitirdiğim, yaşamak sihri…
Kalbim de kaybım da sıkılmış yumruk ve seni arama derdine düşmüş beyhude bir umuttur içimi döven…
Oysa; uzatsam kollarımı kavuşamam hasretine, sesimi duyuramam.
En uzağındasın hayatımın, zamansızlığın ortasında yetişemediğim yaşamaksın.
İçimde tutup bırakmaya korktuğum o son nefes, son tat, tatminsin.
Dile gelmeyen sevmek, sevişmeksin.
Kaçıp kaçıp kavuştuğum, aklın ötesinde, kalbin hazinesinde, uçuk birşeysin…
…soyut da olsa, sarıldığımda ısıtan somut varsın…
Vaha Sahra
