Marry GRÜNBART

Akşama doğru sıkıcı bir iş gününü bitirmiş, yorgun argın eve atmıştım kendimi. Mutfağa geçip sigaramı yaktım önce, yemek yesem mi...

Derin bir kuyudaydım kendimi bildim bileli. Her defasında çabalaya çabalaya kuyunun ağızına kadar tırmanmayı başarıyordum ne hikmetse. Tam gün yüzüne...

Sevgilim, nisan yağmurum, ay yüzlüm... Bırak geçsin zaman, boş ver unuttum say vedasız gidişini. Gözümü kapamadan gömüldüğüm tek karanlık sen...

Mahşerim, sesime ses ver. Belki vazgeçerim yanmaktan, adının doğurduğu cennetten, gömüldüğüm hasretten. Belki vazgeçerim sevgilim bizden... İçten içe eriyen buzyangını...

Hey deniz! Aşk yokmuş aslında, şairlerin uydurduğu soyut bir şeymiş. Nasıl acıyor etim, kalbime sığamayan bumuymuş soyut kavram. Gözlerim ne...