Süveydâ’ya Mektup (VI)

Yüzündeki nurunla, aşığı perişan eden bakışınla emsâlin yok senin. Hangi cenaha koşsam, karşımda o gülümseyen çehreni görüyorum; elvan elvan kokunu duyuyorum. Bülbülün senin için neden çıldırdığı belli sevgili. Bir kez seyrânına dalan gönlün encâmını düşünmeden hareket edişi, karşı konulmaz cazibende gizli. Ağuşuna düşenin kurtulmasına imkân yok.

Hayatıma girdikten sonra kendimi bilmez oldum. Eşkiyalara özenip gönlümü dağlara vurmak istesem de, sensiz dağların ne önemi var? Gönül bahçemde sen olmadıktan sonra nev-bahar gelmiş, tabiat uykusundan uyanmış neye yarar? Diller senin ismini söylerken coşuyor ve yokluğunda hiçbir mecliste kahkahalar duyulmuyor.

Bu sabah şafakla beraber, kuşların cıvıltısı altında, eşyanın görüntüsüne dair bir şeyi fark ettim. Karanlıklara gark olmuş nesnelerde bulunan ruh hâli benimkiyle aynı. Onlarda benim gibi, hüznü kabullenip kaderlerine razı bir şekilde bekliyorlar. İşte o an, gayri ihtiyari “ Ya güneş hiç doğmazsa, halimiz ne olur?” diye mırıldandım. Devrânı, saat gibi kurmuş o azametli güç, “ya bizi karanlıkta bırakırsa, o gül yüzünü bir daha göremezsem” diye düşündüm. Seni bulamadan, vuslâtını tadamadan ölmek, pek adaletli bir son değil sevgili.

Aklım ve ruhum arasında yaşadığım tenakuzlar duruldukça anlıyorum ki, hicrânı çekilmez kılan, kadere karşı acizliğimiz değil. Gittikçe karmaşık bir bulmacaya dönen aşkımızın çözümünü isyanda bulamayız. Bizi karşılaştıran güç, her an bizleri izlemekte; arzu ve hayallerinde gerçekten samimi olanların dualarının kabul göreceği mutlak.

Sadece tevekkül, isteklerimizi elde etmemize yetmeyebilir ve bu uğurda çalışıp gerçekten onu hakketmemiz gerek.
Mehmet Nuri PARMAKSIZ

Kader denilen düzen hep aleyhimize işlemez gül yüzlüm. Bizleri yaratanın adaleti büyüktür ve O, acılar içinde dua eden kullarını görür; hele hele onun bizleri güneşsiz bırakması en son düşünülmesi gerekli olandır. Unutma ki, hepimizin gözlerindeki fer bir gün sönecek; mutlak sona ulaşmadan önce mutluluğu bir nebze bile olsun yaşabilirsem, bu benim için kafidir. İşte bu ruh hali içerisinde öyle huzurluyum ki, özlemim çok yakında bitecek, dualarım seni bulacak ve atiyi aydınlatacak güneş,her an üstüme doğacak gibi.