ŞİİRE DÖN / İbrahim Hakkı Gündoğdu’ya /
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
Kaçmıştım şiirden, kaç vakit oldu
Kalemi, kâğıdı, aldım elime
Yazdım aşk içeri, kıvamlar buldu
Mısralar doladım, nice dilime
Elif’le başladım, dizeler doldu
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
Karıştı yüreğim, alaboralı
Savruldum delice, ordan oraya
Duygu sağanağında, kaldım yaralı
İmdatlar içinde, imbada düştüm
Baktımki dertlerim, boy boy sıralı
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
Titredim, kendime döndüm davetle
Dosttan gelen çağrı, mührü fermandır
İşim yoktur elbet, kör adavetle
Hançerem açıldı, dilim çözüldü
Bir şiir cenginde, kaldım savletle
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
Meğerse ol şiir, vefalı imiş
Mısralar üstüne, çizikler attım
Anladım hâlini, cefalı imiş
O da bildi herhâl, onayan eli
Şiirki şairden, devalı imiş
“Şiire dön” dedi, dostun birisi
Celalettin Kurt
