Sessiz Replikler

Yıllar kendini hissettirmeden  süzülüp yanıbaşımızdan geçti… Arkandan bana kalan anılar, kavgalar ve sessizlik oldu.Şu an sesin kulaklarımda, bir filmi izler gibi aklımda  yaşamın kareleri ve sesi.

Bak işte zil çalıyor ve ben yetişemiyorum !
Replikler arka arkaya geliyor, gözlerimi daha sıkı yumuyor ve sadece dinliyorum.

Erkek
“Kapıyı açmayı sevmiyorum sen açmalısın.
Hoş geldin deyip sarılmalısın.
Elektrik kesildi yemek yapamadım demelisin.
Annem geldi bulaşıkları yıkayamadım.
Sıkıntıdan mumları yakıp şişelere dekor yaptım ve sen sigara içme diye kül tablalarını kaldırdım”demelisin.

Kadın:
Ev sahibi kirayı istedi, ona görünmemek için dışarıda geçirdim zamanımı.
Ama kalabalıktan sıkıldım.
Deniz kenarında oturdum kalemim yaz diyordu.
Yanımda her zaman taşıdığım dostlarım olan kâğıt ve kalemimi çıkardım.
Yazdım, beni yazdım. Yazdıkça dizeler uzadı.
Yüreğinin kabuğunda yaşayanlardan başladım kendimi de içine kattım ama bir fark vardı.

Ödeyemeyenler dedim adına.

Vebalini ağır taşıyanlar gözyaşlarında teselli bulanlar için yazdım. Her defasında borçlu çıktı hayat… Unutamadım yaşanmışlığın ağırlığını.

Ama şimdi her kapı çalındığında kira gelir aklıma ve her defasında o’mudur diye hala düşünürüm desem de, “kapıyı sen açmalısın” diyemiyorsun artık. Sen yoksun, yoksun.

Gecenin hüznünde bak
Hala dolaşıyor yalnızlığım
Dalga dalga kıyıya vururken özgürlük
Yağmur yalnızlığımı üşütüyor
Mavi okyanus bak
Kucak açmış korkusuz.
Hani sen nerdesin,?

Anladım
Yalnızlığıma hiç gelmeyeceksin
Gücüme gidiyor bu sessizlik
Gücüme gidiyor seninle bu sensizlik

Yine de hayatın zamanındaki sensizliği yaşıyorum.
Yaşamaksa.
Ya da nasıl yaşanacaksa… Yaşa yaşa diyorum. Kendimce.