Sizi ve Bizi Seviyorum insanı tamamlamaya cesaret bulan her varlığa…
Zorluk mu? Açmış gül goncası sanardım yüzüm her güldüğün de, yaprağının gölgesine düşen iz kadar narin görünüşlü değişim sıcağında.
Kurumak ağız içinde acı bir tadı gezdirdiğin her dakika, düşünmek boşluğa gidenleri.
Bakma eylemi üzerinden kanatlarını açmak, çığlık çığlığa şarkılar söylemeye cesaretlenerek.
Kendine bir başka pencereden bakarken hüzün hecelerine ışır, söylemeye çekindiğin iki kelimedir artık, bilinmezlik sırrını kızıla boyayan, derin de reklam panosu kılıklı düşlediğin o muhteşem sandığın yansımanın adı ‘Seni seviyorum’
Sahi en son hangi gün aynada baktınız gerçekliğinizin kendisine, kendinizden kaçırmadığınız ruhunuzun gülümsediğine tanıkmısınız.
Ne zaman tükettiniz bu cümleyi? Bulamadığınız derinlerinizden çıkmamak üzere zindanlara mı attınız, korkularınızla yüzleştiğiniz, büyük kavşaklarınız da
Hissetmek; aklınızda düşündüğünüz notaların sol anahtarı olmadan hareklenmesini tattınız mı hiç?
Sorular sorduğumu sanmayın sakın?
Sonunda her soru işareti taşıyan cümle sizi sorunlara değil bazen çözümlere ulaştırabilir.
Hayır! İçiniz ürpermesin, dilinizden yankıya el veren iki kelimeyi taşırmaya korkulu olmayın yeter, zamanınız sandığınızdan daha erken bitebilir.
Korkularınız size sizden yakın pusular kurabilir dilsiz gibi görünebilirsiniz, belki de anlaşılmaz bir çocuktur kendi kibiriyle hapseden sizi bir bulutun beyazına.
Peki ya düşlediğiniz bulutların arasından düş gezgini prens ya da prenses çıka gelmez ise hiç konuşmayan ruhunuz yine hiç ses vermeyen ses tellerinize hadi demiyorsa eğer.
Suskunluğunuzu bozun ömrünüz uzamaya heveslenen coşkulu bir şelale olsun içinizde barajlar kuran adaletiniz coşması gereken sularınıza set olmasın.
Her neredeysen zamanıma rast gelmeyen ruh Seni seviyorum, Sizi seviyorum Hayatıma giren her canlının hak etmesi gereken kadar koşulsuzca ve karşılıksızca…
