insanın güzel dostları olmalı hayatında,iyi günde kötü günde yanında olan ve her halükarda desteğini esirgemeyen güzel ve özel dostları olmalı insanın .
her şeyi güvenerek,inanarak paylaştığı ve desteğini her daim yanında hissettiği dostlar.ama nerde bu zamanda öyle dostlar diyeceksiniz.
böyle dostlarınız yok ise dahi hiç değilse siz de kendiniz ile dost olmayı seçin.nasıl insan tek başına iken kendi ile dost olur mu diyeceğinizi sorar olduğunu sanki duyar gibiyim.evet sizde haklısınız ama benim haklı olduğum ve baktığım yerdeki hakiki manadan baktığım kadar değilsiniz.neden mi çünkü kişi tek başına asla değildir.
biz aslında bir bedende iki kişiyiz.bu iki kişiden oluşan varlığa biz ben diyoruz ama biz aslında o kadar da ben değiliz.bir yanımız rahman bir yanımız şeytan işte biz bu bir yanlardan birine tam anlamı ile benzeyip kendimizi tam keşfedince benin aslında ben olarak vurguladığımız gibi bir ben olmadığını da göreceğiz.
işte o zaman da fark edip keşfettiğimiz diğer yanımız ile biz dilediğimiz gibi bir dostluk kurabilir ve yalnızlığın da başka yerde dost aramanın da üstesinden gelebiliriz.içinizdeki sese kulak verin ben değil bizi bulun ki dostsuz kalmayasınız… yalanlarımız ortaya çıkmadıkça hepimiz çok dürüstüz… bazı insanlar uzaktan bakınca kusursuz,tanımaya başlayınca çok lüzumsuz olduklarını anlarsın.
