“ Yine gönlüm arz eyledi sılayı,
Arabasız yayan yollardan gitsem,
Konu komşu, emmi dayı, halayı,
Hasretim giderip ziyaret etsem.”
“Camızlıktan Nohutluya bir çıksam,
Tepeden etrafa şöyle bir baksam,
Çamlık’ta kavurma yesem, o akşam
Hüznümü sattığım yollardan gitsem.”
1943 yılında Yozgat ili Sarıkaya ilçesi Koçak köyünde doğan Osman Yıldız ilkokulu köyünde, ortaokulu o dönemde bağlı oldukları Akdağmadeni ilçesinde, liseyi de Yozgat’ta bitirdi. Ön lisansı ise Anadolu üniversitesinde tamamladı.
“Saymak gerekirse baharı yazı,
Taşı toprağıyla her zerrre tozu;
Türk Milleti’nin vefalı özü,
Vatan sevgisini yüklenmiş durur.”
Sarıkaya ve Akdağmadeni ilçelerinin köylerinde öğretmenlik yaptı. Askerliğini Van ili Gürpinar ilçesine bağlı Doluçıkın Köyünde er öğretmen olarak tamamladı. Yazar; Ülkemizin değişik yörelerini tanımaktan çok mutlu olduğunu ifade etmektedir. Yozgat ili Gazipaşa İlkokulu Müdürlüğü, İstanbul Kadıköy İlçesi Mehmet Karamancı. İlköğretim Okulu Müdürlüğü görevlerinde bulundu.
“Elbet bilirim ben de vatana canım feda,
Toprağının koynunda yatar nice şüheda;
Bu iman ruhumuzda; yiğitlikse ezeli,
Durmak bize yakışmaz hep ileri- hep ileri…”
Eğitimci yazar Osman Yıldız görev yaptığı çevrelerin ihtiyaçlarına göre çalışmalar yapmış; duygularını şiir, yazı ve oyunlarla yazıya dökmüştür. Kitabı, defteri olmayan öğrencilerin çok olduğu; yardımcı hiçbir kaynağın bulunmadığı dönemlerde yazarın kendisi metinler yazarak öğrencileriyle paylaşmıştır. Bu şekilde onların öğretmeni olurken; onlar da yazarı daha çok yazmaya yönlendirmiştir. Beğenileriyle güç veren öğretmen arkadaşları da onu yazmaya teşvik etmiştir. Bazı teknik çalışmalar gerektiği için baskıya hazırlanamayan bir takım kitap çalışmaları mevcuttur.
“Dalda gördüm; susmuş dili bülbülün,
Boyun bükmüş halindeki sümbülün,
Güzelliği üzerinde, bir görsem gülün.
Gel ey bülbül, derdi baştan atalım,
Beraberce yar ilinde yatalım.”
1993 yılında Mehmet Kamancı okul Müdürü iken emekli olmuştur. Yazar evli ve üç çocuk babasıdır. Eğitimci yazarımız halen hayatta olup İstanbul’da ikamet etmektedir.
“Es rüzgarım benden götür selam,
Ben garibim; neşelensin el alem;
Yatıyor bağrımda komşum sülalem,
Sallandıkça canım kokan Akdağ’ım.”
ESERLERİ: Günlerin Penceresinden (şiir), Günden Güne (Şiir,Tekerleme,Bilmece), Çoban Ahmet ve Sürmeli Kuzu (Hikayeler),Yangında Bir Nefes (Roman), Damla (Roman), Köremez (Karışık Şiirler),
“ Hasretle uzandım bizim ellere,
Dikeni, çamuru, tozu kalmamış;
İnleyişi ses kazırdı yollara;
Kağnı, teker, zelve, mazı kalmamış.”
“Dede, baba, torun ayrılıp gitmiş,
Bir çoğu köyünü çoktan unutmuş,
Güzellikler tek tek eriyip bitmiş,
Görünüşü bırak, özü kalmamış.”
“Samanlı topraktı evin sıvası,
Hayat fışkırırdı her bir yuvası,
Helke ölmüş, naylon olmuş kovası
Osman’ın bu hüzne sözü kalmamış”
