Nefs-i Emmareden Kaç…

Nefis terimi, insanın nebati ve hayvani bütün istek ve arzularını cem eder… Nefs-i emmare, nefsin terbiyeden geçmemiş ham halidir.

Nefs-i emmareden kaç…

Hz Yusuf gibi kaç işte ayet:”Yine de ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, rabbimin acıyıp koruması dışında, daima kötülüğü emreder; şüphesiz rabbim çok bağışlayan, pek esirgeyendir.”(Yusuf/53)

Hz Yusuf gibi kaç… İman ipiyle o kuyudan çık…Kadın kuyu…Zeliha dipsiz kuyu…kaç etrafına bile sokulma…İslam fıkhı kadın sesi olan eğlenceden kaç der…sev ama tapmaktan kaç der Kur’an… Yalnız kadınından mı dünyanın her şeyini sev ama tapmaktan kaç… Dünya kuyusundan kaç… Cenneti iste der…Kur’an…cennete yönlendirir Kur’an…

Nefs-i emmareden kaç… Yani Hayvanlıktan bitkisellikten kaç… İşte adl sıfatının bir öğretisi… Kur’anda Kur’an  derki: “Sen hayvan değilsin bitki değilsin… İnsansın sana yakışanı yap kabiliyetlerinin inkarcısı olma. Akılısın akılsızlara benzeme. Onlar kıyamet sorgulamasından sonra yine toprak olacak ama sen farklıydın cehenneme atılırsın…

Kur’an fayda versin istiyorsan…Nefs-i emmareden kaç “salihlerle beraber olun…” der Kur’an ama sevin müşrik olun ona, Allaha ait güçler verin…anlarsın. “Kur’an şarhoşken namaza yaklaşma” der, sen “namaza yaklaşma…” olarak anlarsın… Çünkü namaz sevgin yok…” Suç Kur’anda değil mürşitte değil, nefs-i Emmareden.

Hayvandan da aşağı düşersin nefs-i emmareden kaç… Çaresizi korumak için aslana saldırırsın… Tavuk civcivlerin çaresizliğini bildiği için aslana saldırır. Yaşlıları çocukları sev…sevmezsen nefs-i emmarenden kaçmazsan o tavuktan korkak olursun… Yani hayvandan aşağı olursun… Bitkilerden de “ot olursun…” hayır hayır ot da olamazsın… Dertsiz Müslümanlar tevbe edin… Bir Müslümanda olması gereken hassasiyetlerini taşı…

Allah kendini hissettiriyor…hisset… “ot olma” diyeceğim ama ot bile hissediyor… Yağmuru gönderen o diyor… Ot ve yağmurdan sonra “Razzak sıfatına hadim oluyor… Allahı hissettiysen imtihanı başardın… Esmanın etkilerini hissettiysen…küçücük adım ile büyük başarı verir. Hissettirir…

“Allahu ekber…” de evreni temaşadan sonra… Göz göklerde bir kusur bulamaz…çünkü. Her şeyin varlığı bir mucize değil mi?.. Allah büyüklüğünü göstermek ister… “Allahu ekber…” dememizi ister. Ben sebeplere kanunlara senin mantığına sığmam der, mucize ile…

Hayvanlıktan otluktan kaç insana ait ürünlerin eserlerin olsun… Hayvanlık kabuk sende kır kaç ve ürün ver. İnsandan beklenen ürünleri ver yani… Bir hayvanı “ateşin yakmayacağına “inandıramayız…ama yakmadı…der. Kur’an Hz İbrahimi ateş yakmadı. Ehadiyet kanunu bu, ne mi?.. Tevhide hadimlikte hz İbrahime erişen herkes içindir bu. Takvamızla ilgili…

İnsan düşünen hayvan demişler…düşünmek nefs-i emmareden kaçmaktır kabuğu kırmaktır…

Evet…düşün ve zekatını ver…insani bir ürünün  olsun… Anne karnındayken rızkını sen mi kazandın… Şimdi ben çalıştım zekat vermem kimseye koklatmam kazancımdan demeyi bırak da çalışkanlık verildi…de. Verene şükür için zekat ver.