Ne Kadarım ki…

Kendim için ne kadar doğru seçimler yapıyorum ve o seçimlerim için ne kadar mücadele veriyorum ki içinde yaşadığım doğa için, hayvanlar için çocuklar için, birlikte yaşadığım engelliler için de doğru olanı isteyeyim, seçeyim ve yapayım.

Ben İNSAN olmaya çalışıyorum, daha kendi sorumluluklarımı anlayamadım ki, ben daha bendeki beni tanıyamadım ki, ben daha bendeki benin KORKU NEHİRLERİNİ kurutup, onların yerlerinde, MERHAMET kokan SU ÇİÇEKLERİNİ yetiştiremedim ki benden başka bir başkasının acısını da ACI edineyim.

Ben daha sevgi jenaratörü olan yüreğimin yerini öğrenemediğimden, canım acıyınca “YÜREĞİM ver ordan bir sek SEVGİ” deyip acıyan canıma ve tüm canı acıyanlara içiremedim ki. İnsanların benim sayemde attıkları kahkaların, yüzyıllardır donmuş haldeki MERHAMET ve ADALETİN buzlarını çözdüğü için, benim de KÜRESEL SEVGİYİ başlatabileceğimi daha bilmiyorum ki, elimi verdiğimde kimlerin bana ihtiyacı olduğunu da bileyim. Hatta sizin tabirinizle “EL VERMEK” ne anlama geliyor daha binlerce sözlükten bakamadım ki.

KENDİNİZİ ve üzerinde yaşadığınız dünyayı, parça parça parsellediğiniz için bin türlü diliniz var çünkü. Kendinizden, kendi içinizdeki insandan az ama ben İNSANDAN ÇOK şey bekliyorsunuz doğrusu anlayamadım ki..