Biliyor musun? Seni sevmekten yoruldum.
Gözlerimin umutsuz yollarına dalışlarından, gecelerimin sağır çığlıklarından ve bitip tükenmeyen sana dair sevdalarımdan yoruldum.
Ne sana gelecek dermanım var dizlerimde, ne ismini anacak dilim. Biliyor musun? Dilimde yoruldu iki heceli ismini her daim anmaktan.
Ruhumda takatsiz, bezgin seni olur olmaz zamanlarda hatırlamaktan.
Sevginin çemberi beni sıktıkça sıkıyor ve aşkın kabus gibi tepemde.
Zehir olup akıyor iliklerime kadar işliyor sensizlik.
Ölümü bekler gibi çaresiz, korkak seni bekliyorum…
Aşkın, akıl almaz yön fakiri sokaklarında seni arıyorum.
Gelmezsin, sevmezsin, vefasızsın biliyorum ama saklıyorum umutlarımı, tüketmiyorum senin beni tükettiğin gibi.
Bazen, gökyüzüne çıkıp, seni nerdeysen bulup, şimşek misali üstüne çakmak ve seni yakmak istiyorum.
Tıpkı senin beni yaktığın gibi.
Bazen sel olup, seni önüme katıp sürüklemek ve en ücra köşelere bırakmak istiyorum.
Tıpkı senin beni bıraktığın gibi.
Seni terk edişlerimin çaresizliğinde kıvranırken, yine yeniden sevda rengine bürünmüş gölgene sarılıyorum.
Sadece bana kelepçeli kollarında, aşkın ürkek kırılgan dokunuşlarını arıyorum.
Gün doğumundan, gülkurusu akşamlardan ve zifir gecelerden seni soruyorum.
Gecem sensiz, gecem sessiz…
Yüreğimin senli atışlarını duyuyorum sadece.
Sigaramın dumanı senin gibi, zehir gibi, düşman gibi giriyor bedenime ve nikotin yerine seni çekiyorum içime.
Kadehimde kalan şarabı içiyorum bir yudum mutluluk yerine.
Kim bilir daha kaç gecem, kaç yılım, kaç baharım, kaç kışım senli ama sensiz geçecek.
Çilekeş yalnızlığımın tek tanığı bu dört duvar ne zaman gözlerinin rengine bürünecek.
Nafile bekleyişlerin son durağındasın.
Hüzün ekili yollarında ve dert yüklü gönül kervanlarımda.
Siyaha büründü, Kerbela’ya döndü yüreğim senin yasında.
Bu aşkı ben buldum, ben büyüttüm, ben yaşattım, ben bitiririm.
Çektim sevdamı kınından, vurdum acımasızca
Gönül yorgun, akıl durgun , aşkım musallada.
Allah Allah,senmi yazdın bu yazıyı? Sende bu kapasite ne gezer Alev? Bana biraz çalıntı gibi geldi bu yazı.
hiç de hoş olmamış bu değerlendirme,
bu yazı buradaysa bunu sayın yazara ait kabul etmek gerekir. aksini iddia edebilmek için biraz beklemeniz lazım.
umarım böyle talihsiz bir yorumu siz yazmazsınız bir daha, onaylayan arkadaşlar da onaylamaz.
çünkü, insan biraz şevk verir ilk yazısını yazmış bir insana… dost olmadığınız belli.
Duyarlılığınız için teşekkür ederim Halil bey:) Ben o yorumu yazan kişiyi tanıyorum. Seviyesini (daha doğrusu seviyesizliğini) bildiğim için, çok görmedim bu tarz yaklaşımını.:)))
Ben bu yazıyı Alev Hanım’ın yazdığını biliyorum. Yazar olmak sadece yazı yazıp neşretmek değil aynı zamanda, her türden yorumlara karşı soğukkanlı olabilmektir.
Bizler fikirleri oluştururuz, (insaflı insafsız yorumları yine okuyucularımızın takdirine bırakırız.
Yazarlar olarak ilkemiz hep şu dur ki, karanlıktan şikayet edileceğine bir mum yakılsın.
Alev hanım, yüreğinize sağlık.
güzel ve fakat cesur bir yazı.
güzel kadınların aşklarını cesaretle ifade edebilmelerinin tartışılmaz bir yanı var.
ben bunu oldukça fazla önemsiyorum…
kabalığı bir kanun haline getirmiş gönül fukaraları bırakınız,kendi gölgelerinde salınıp duran köksüz ağaç gibi kıvransın.
yazdıklarınız bağrında beslediği zengin hazineyi ,büyük bir heyacanla maşuğuna takdim eden aşığın büyüklüğünü fazlasıyla gösteriyor.
bir büyük aşkın ağır ve yaralı bir çilekeşi olarak sizi gereği kadar anlayabiliyorum.
Tamer bey çok teşekkür ederim ilginize. Yüreğinizin güzelliği kaleminize yansımış. Sevgiyle kalın:)
Ben devam eden yorumları kaçırmışım.
Doğrusu asıl ilgi alanım siyaset olduğu için böylesi güzel yazıları pas geçiyorum şokk gündemlere yetişebilmek için.
Yazınıza da yorumcu dolayısıyla ilgi gösterdim.
Ancak okuyunca zılgıtı yedikçe görmez yerlerime zulalanmış güzel şeyler yeniden canlandı.
Teşekkür ediyorum.
SENI seviyorum ama seni istemiyorum ,sen gelirsen eger,bendeki SEN beni birakir diye korkuyorum..
Ben aslinda bendeki SENI seviyorum, seni sevmiyorum..