Güven, alışveriş amaçlı çarşı yolunda
Ortam kapkara, ıslatıyor sulusepken
Kaybettiğinin farkında değil çantasını
Manav çıkışında bulamadı kolunda
Ora, bura, kamera koşuşturması
Kurtulamadı tutulduğu gerilimden
Yitik bulundu, Muşlu ana ile oğlunda
Dürüstlük kavramı, konu oldu hemen
Ne yapacağını da kestiremedi birden…
MD
Güven, sabah ezanıyla yatağından fırlar. Gördüğü rüyayı çözmek için bilgisayardan arama motoruna yazıp çıkan sözcükleri içselleştirerek okur: “ Rüyada dikiş diktiğini görme; dost ve akraba arasında mevkinin artacağına ve helal mala işaret eder. Bazen de dikiş dikmek, dağınık şeyleri bir araya getirmeye ve sıkıntıdan kurtulmaya önceleştirir. Bir ayıbı gidermeye ya da gizlemeye yöneliktir…” O gün yaşadığı olaylar, rüyasıyla örtüşür.
Kahvaltı yapar, okur ve site önünden geçen minibüse binerek alışveriş amaçlı çarşı yoluna koyulur. Fırından taze ekmek alır ve 100 m. ilerideki manava gider. Oradan da yaptığı alışveriş sonrası manav Ekrem’in aracına binerek evi doğrultusunda yol almaya başlar. O anda “eyvah çantam!” Der. Bakınır, düşünür, arar, bulamaz! Çantasında neler yoktu ki: Kimlik kartları, banka kartı, cüzdanda bir miktar para, gözlük, evin anahtarı, belgeler, silahı olan kalemler ve diğerleri…
Aldıklarını eve bırakarak stres ortamında araştırmaya ya da aramaya başlar! Ara ki bulasın… Minibüs, fırın ve manav üçlüsünde gezinir durur. Kaybettikleri arasında olan bir bankanın kartını telefonla kullanıma kapattırır. Çarnaçar evine döner. Oldukça yorgundur! Ama umudunuzu yitirmez.
Bir ara telefonu çalar. Adı görünmeyen numarayı açmaz. Bir süre sonra yine çalar. Açtığında Güvenlik Büro Amirliği’nden arandığı işitmez mi! Gerilim, tükenmeyen umuda dönüşür. Güvenlik Büro Amirliği’nden arayan nezih sesli ve insani yaklaşımlı memur: “Güven Bey, çantanızı kaybetmişsiniz. Bir bayan ve oğlu bulmuş, bize getirdiler. Kendilerini bekletiyoruz. Almaya gelecek misiniz, bekletelim mi ?” Der.
İşte o anda sevinç zirvede dönüş yapar! “Demek ki, böylesi zamanda İstanbul gibi koca kentte dürüst insanlar da varmış…” Sözcükleri, beyni ile dili arasında gidip gelir. Yanıtı: “Hemen geliyorum!” olur.
Yola koyulur. En seri şekilde güvenli yapıdan içeri girer. Salonun duvarına yaslanmış bir genç ve bir kadın gözüne çarpar. Kadın: “ Siz, o musunuz? Çantanızı orada bulduk ve buraya getirip teslim ettik.” Der. Aralarında konuşma sürer. Görevli memur da orada… Buldukları yer ile teslim ettikleri yerin arası en az iki kilometredir. Ama dürüstlükte uzaklık olmamış… Takdir duygusu dansa durur. Karınca kararınca şükran duygusuna koşutla Muşlu Nahide Ana ile oğlu İbrahim Aydoğdu’ya ısrarla da olsa armağanını sunar. İbrahim, İBB Barbaros Hayrettin Paşa Ortaokulu 8. sınıf öğrencisi… Bunlar, göründüğü şekliyle belli ki dar gelirli… En önemlisi; erdem, onur ve dürüstlük zengini…
Bu sırada ünlü devlet adamı Bülent Ecevit’in o dürüstlük temalı özdeyişi kulaklarında yankı yankı uğuldar: “Ben umudumu insanlığı küçülten çıkar hesaplarına bağlamıyorum. Ben umudumu insanlığı yücelten duygulara bağlıyorum.”
Güven, vedalaşarak çıkar. Kaldırım taşlarını adımlarken: “Demek ki günümüzde böylesi güzel insanlar da varmış!” Tümcesini kullanır. Aşağıdaki anlamlı sözcükleri mırıldanarak evininin yolunu tutar.
–Dürüstlük pahalı bir mülktür, her insanda bulunmaz.
–Düşünceleriniz yenilse bile, dürüstlüğünüz zafer çığlığı atmalıdır.
–Doğruluk, tüm erdemlerin temelidir. İnsanlar doğruluktan şaşmazlarsa çevrelerine güneş gibi ışık saçarlar.
Beş saatlik zaman diliminde gerçekleşen, gerisinde derin izler bırakan gerilim ve dürüstlük içerikli aksiyonik olaylar, böylece noktalanır.
Muşlu Nahide Ana ile oğlu İbrahim Aydoğdu’nun davranışları, toplumun her kesimindeki bireylere örnek olmasını dileyerek o güzel insanlara teşekkür eder.
Ayrıca, Oruç Market karşısındaki Güvenlik Büro Amirliği’nde görev yapan kaliteli devlet memuruna da teşekkür ederek esenlikler diler.
*
