Müdür Koltukları Öğrenci Canından Daha Değerlidir

Son hafta için­de ba­sı­na sızan iki in­ti­har va­ka­sı var. Li­se­le­re giriş sı­na­vın­dan düşük puan ad­lı­nı dü­şü­nen iki gen­ci­miz- hatta ço­cu­ğu­muz- in­ti­har et­miş­tir.

Aile Bas­kı­sı
Ya­pı­lan araş­tır­ma­la­ra göre sınav st­re­si­nin önem­li se­bep­le­rin­den bi­ri­ni aile bas­kı­sı ol­du­ğu söy­len­mek­te­dir. İşin en tuhaf yanı da bu baskı eği­tim­li aile ço­cuk­la­rın­da daha çok gö­rül­mek­te­dir. Özel­lik­le kom­şu­la­rı­nın oğlu ve kız­la­rıy­la mu­ka­ye­se edi­len ço­cuk­lar “Fa­lan­ca­nın ço­cu­ğu kadar da ola­ma­dın mı?” so­ru­su kar­şı­sın­da dün­ya­la­rı yı­kıl­mak­ta­dır.

Eği­tim­siz aile­ler­de ise ço­cu­ğun en çok duy­du­ğu cümle “Neyin eksik?” so­ru­su­dur. Ma­ale­sef ül­ke­miz­de maddi ih­ti­yaç­la­rı­nı kar­şı­la­mak­la bütün gö­rev­le­ri­mi­zi ye­ri­ne ge­tir­di­ği­mi­zi sa­nı­yo­ruz. Ancak şu da bi­lin­me­li­dir ki nasıl kim­se­nin mil­li­yet ve cin­si­ye­ti kendi elin­de de­ğil­se; ze­kâ­sı­nı da kendi elin­de de­ğil­dir.

Her ne kadar ço­cuk­la­rı­na söz ve ima ile baskı yap­ma­yan bazı aile­ler varsa da bu sefer maddi du­ru­mu iyi veya eği­tim­li aile ço­cuk­la­rı ken­di­le­rin­den ana ve ba­ba­la­rı­nın çok şey bek­le­dik­le­ri­ni san­mak­ta­dır. İşte en sinsi teh­li­ke de budur. Çünkü aile söz ile bir baskı yap­maz ama fer­din iç dün­ya­sı ile de il­gi­len­mez. Bu gibi du­rum­lar­da mut­la­ka bir des­tek alın­ma­lı­dır.

Çevre Bas­kı­sı
Fert üze­rin­de bu­lu­nan önem­li bas­kı­lar­dan bi­ri­si de çevre bas­kı­sı­dır. Bir­çok kişi ya­şa­dı­ğı yerde bu­lu­nan ar­ka­daş­la­rı­nı ken­din­den çok ba­şa­rı­lı bu­lur­sa zaman içe­ri­sin­de ken­din­de bir za­yıf­lık his­set­me­ye baş­lar. Bu du­ru­ma ön­ce­le­ri biraz di­re­nir. Belli bir zaman sonra pes eder ve içe ka­pa­nık­lık­la bir­lik­te baş­la­yan ruh de­ği­şi­mi ki­şi­yi olum­suz dav­ra­nış­lar yap­ma­sı­na sebep ola­bi­lir.

Ki­şi­nin ken­di­si­ni çev­re­de­ki­le­rin üs­tün­de gör­me­si, sı­nı­fın­da ar­ka­daş­la­rı­na göre ba­şa­rı­lı olan ki­şi­le­rin re­ha­ve­te ka­pıl­ma­sı­na yol açar. Bu sefer her­ke­sin kendi çev­re­sin­de ve oku­lun­da­ki gibi gör­me­si di­sip­lin za­afı­na yol açar. So­nuç­lar açık­lan­dı­ğın­da sü­kû­tu ha­ya­le uğrar.

Okul ve İdare Bas­kı­sı
Öğ­ren­ci­ler üze­rin­de en az ve­li­ler kadar olum­suz etki yapan baskı da okul bas­kı­sı­dır. Son za­man­lar­da okul­la­rın ida­re­ci­le­ri öğ­ren­ci­le­ri yarış atına dön­dür­dü­ler. Her müdür diğer okulu nasıl ge­çe­ce­ği­nin he­sa­bı­nı yap­mak­ta­dır. Daha doğ­ru­su on­lar­dan geri kal­ma­ma­nın plan­la­rı­nı yap­mak­ta­dır. Daha ön­ce­le­ri yan­lı­şın doğ­ru­yu gö­tür­dü­ğü sis­tem­ler­de okul mü­dür­le­rin­de okul ba­şa­rı­sı düş­me­sin diye daha az ba­şa­rı­lı öğ­ren­ci­le­rin sı­nav­la­ra gir­mem­si­ni tem­bih eder­ler­di. Şim­di­ki sis­tem yan­lış doğ­ru­yu gö­tür­me­di­ği için her­ke­sin her so­ru­ya cevap ver­me­si­ni is­te­mek­te­dir. Özel­lik­le sı­nav­lar yak­laş­tık­ça “de­ne­me” adı al­tın­da uy­gu­la­ma­lar yap­tı­rıp Gör­sel sa­nat­lar, Müzik ve Beden eği­ti­mi gibi ders­le­rin ye­ri­ne Ma­te­ma­tik, Fen Bi­lim­le­ri, Türk­çe ve Sos­yal Bil­gi­ler iş­len­mek­te; öğ­ren­ci­ler milli eği­tim­de he­def­le­nen müf­re­da­tın dı­şı­na çı­kıl­mak­ta­dır.

Eği­tim­de her der­sin önemi fark­lı­dır. Bu ders­ler üze­rin­de dü­şü­nü­lüp öyle plan­lan­mış­tır. Hiç­bir ida­re­ci­nin keyfe keder de­ğiş­tir­me veya o ders sa­at­le­rin­de de­ne­me yapma hakkı yok­tur. Bazı ders­ler diğer ders­le­rin daha iyi an­la­şıl­ma­sı­nı sağ­lar. Bir nevi ders için­de pasif bir te­nef­füs gi­bi­dir. Bun­la­rı çoğu insan ru­hu­na hitap eder. Siz tutup bir resim der­sin­de ma­te­ma­tik iş­ler­se­niz öğ­ren­ci­le­re iyi­lik etmiş ol­maz­sı­nız.
Hem öğ­ren­ci­le­rin ba­şa­rı­la­rı mü­dür­le­rin kol­tuk­la­rı­nı sağ­lam­laş­tır­ma­sı­na alet edi­le­mez. Buna yu­ka­rı­sı bir dur di­ye­bil­me­li­dir. Bu hu­sus­ta veli is­te­ği olmuş ola­bi­lir. Ve­li­le­ri de daha üst yet­ki­li­ler ikna et­me­li­dir. Her okula gelen veli “Bu hafta niye de­me­ne yap­ma­dı­nız?” gibi hem uka­la­ca hem de eği­tim­den bi­ha­ber bir so­ru­yu sorma hakkı yok­tur.

Okul­lar­da bu­lu­nan öğ­ren­ci­le­ri­miz her şey­den evvel bir can ta­şı­mak­ta­dır. Eğer bir ül­ke­de tabii afet, tra­fik kaz­la­rı, savaş, terör ve de­ği­şik sağ­lık prob­lem­le­ri yü­zün­den ya­şa­nan can ka­yıp­la­rın­dan çok eği­ti­min esas­la­rın­da uzak­la­şa­rak kay­be­di­len can­lar varsa o ül­ke­nin ge­le­ce­ğin­den bah­se­di­le­mez.

En büyük kat­li­am ce­ha­let kat­li­amı­dır.

De­ğer­li ve­li­ler: Hiç­bir fazla puan ço­cuk­la­rı­nı­zın ye­ri­ni tut­maz.

Sayın mü­dür­ler: Hiç­bir kol­tuk öğ­ren­ci­le­rin ca­nın­dan daha önem­li de­ğil­dir. Key­fi­yet zat-ı âli­le­ri­ne du­yu­ru­lur.