4 Mart akşamı İstanbul’da İnternational Changing Perspectıves Short Film Festivali açılış kokteyli için davetliler arasındaydım. Hiç tanımadığım bir kadın geldi yanıma kendisini tanıttı. “Ben Güler” dedi.  Yanıma gelen kadınlar bir, iki, üç, beş, yedi, dokuz  derken sayı arttı. Etrafımda bir dolu kadın. İlk kez karşılaştığım kadınlar kendilerini tanıttılar.

“Bizler Listag Anneleriyiz.” ilk kez duymuştum.

“Ne demek Listag?” dedim.

“LİSTAG, eşcinsel, biseksüel, trans, interseks aileleri – ağırlıklı olarak anne ve babalarından – ve yakınlarından oluşan bir sivil toplum grubudur.

Bizler çocuklarının, yakınlarının  LGBTİ+ (Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Trans, İnterseks) olması dolayısıyla yaşadıkları zorlukları ve deneyimlerini paylaşma ihtiyacı duyan aileler olarak birbirimize destek olmaya çalışıyoruz.”

Anneler  bir bir  konuştular. Bazıları görünür anne bazıları Listag’da görünmeyen annelerdi. Anne anlatıyor. ‘Oğlum, ilk babası ile konuşmuş. Baba, ‘Annen duyarsa yıkılır. Şok olur!.” demiş. Anne aksine dimdik bir duruş sergilemiş. Oğlunun yanında destekçi olmuş.

Anneler bir bir anlattı hikayelerini. Hikayelerin toplandığı bir kitap hazırlamışlar. Bazıları gerçek adını kullanırken bazıları sanal adlarla yazmış gerçek hikayelerini.

Anneler  diyor ki:Yeşil göz , mavi göz nasıl farklı yaratıldıysa,   insanlar da  farklı  yaratılmıştır.

“Benim Çocuğum”  belgesel filmini izlememi önerdiler.

Ayda bir kez de içlerinden birinin evinde, çocukları ve yakınları ile  beraber yemekli davetler düzenleyip bu yemeklerde yaşadıkları sıkıntıları paylaşırken; çocukların durumu dolayısıyla yargılanmayacaklarını bilmenin güveniyle, hep birlikte iyi vakit geçiriyorlar.

Desteklemeyen, kabul görmeyen, ailenin reddettiği çocukların heba olduğu görüşündeler.

Amaçları; Cinsel yönelim ve cinsiyet kimliği farklılığından doğan ön yargıları kırmak, ayrımcılıklara karşı insanları doğru bilgilendirmek amacıyla her fırsatta seslerini duyurmaya, görünürlüğü arttırmaya ve farkındalık yaratmak.

LİSTAG olarak  2008 yılının Ocak ayından bugüne kadar, yurt dışındaki ebeveyn örgütleri ile yakın temasta ve dayanışma içinde oldukları gibi aynı zamanda hem yurt içinde hem yurt dışında LGBTT çocuklarının düzenlediği etkinliklere ve Onur Yürüyüşlerine katılmaya devam ediyorlar.

“El alem ne der?” korkusunu ve endişesini zamanla aşıp çocuklarını koşulsuz sevmeyi başaran ailelerin ortak söylemi

“Kimimiz çocuğumuzun, kimimiz kardeşimizin cinsel yöneliminin ve/veya cinsiyet kimliğinin bildiğimizden farklı olduğunu öğrendik. Çocuklarımız, aile yakınlarımız bize açıldıklarında önce şok olduk, inkar ettik. Sonra bu durumun sebebini merak ettik:

Bu hormonal, genetik ya da ruhsal bir bozukluk mu?
Geçici bir ergenlik problemi mi yaşıyor?
Bu bir hastalık mı?
Bunu tercih mi ediyor? Neden tercih ediyor?
Arkadaşlarının etkisiyle mi böyle oldu?
Anne ya da baba olarak ihmalkar ebeveynler miydik?
Küçükken birisinin tacizine mi maruz kaldı ya da başına kötü bir şey mi geldi?
Onu yetiştirirken hata mı yaptık?

Bunlar gibi sayısız soruyu ister istemez kendimize sorduk. Ama bu sorularımıza kendi kendimize cevap bulmamız çok zordu. Bir araya gelip konuşarak, birbirimizden ve uzmanlardan destek alarak bilgilendikçe, sorularımıza cevaplar bulduk. Öğrendik ve güçlendik.”

******

Lütfen ‘Benim Çocuğum’ adlı belgeseli izleyin. Aradığınız cevapların bir çoğunu bu belgeselde bulabileceksiniz.

LİSTAG Danışma Hattı( 0 546 484 82 85 )