Köylere mi Göçelim?..

Şehirlerde esir gibiyiz. Tabiatla iç içe olma özlemi içindeyiz. Evlerin balkonlarında çiçek yetiştirirken ancak ellerimiz toprağa değiyor… Parklar da bu hasrete istenilen çözüm değil. Köylere mi göçelim… Hayır hayır, köylere alışmamız da zor olacak…

Şehirlerde bir çok insan mutlu değil,  şehirli olmak topraktan ve çocukluğundan uzak kalmaktı. Çok insan köye göçer ve yapamaz şehre döner… İki arada bir derede kalıyoruz… Şehirli olmak neden bu kadar topraktan uzaklaşmak olmuş. Yalnış olan bu.

Şehirdeki parklar da  hasret dindirmeye yetmiyor. İnsanları mutlu edecek şehirler oluşturmalıyız… Köye yakın şehirler, köy  hayatına yakın bir hayat sunan şehirler oluşturmalıyız artık…

Köy hayatının güzelliklerine doymuyoruz… Gidip üç beş gün kalmamız da çözüm olmuyor… Toprakla haşır neşir olmak isteğimiz var… İnsanlardan uzaklaşma ,kendimizi dinleme, ihtiyacı duyuyoruz şehirlerde. Köy özleminden kurtulamıyoruz şehirlerde…

Hep iç sıkıntısı hep iç  sıkıntısı… Şehirler ilaç değil gönül dünyamıza… şehirler sanki hapishanelerimiz… Ruhumuzun aradığı toprakla hem hal olmak… Sanki şehirlerde emaneten duruyoruz, alışamadık şehirler size…

Çocukluğumuzun geçtiği köylerden kopup geldik. Cennetten kopup gelen atamız ademin cenneti özlediği gibi bizlerde o köyleri arıyoruz. derelerinde çimdik… Baharlarda tepelerinde papatya topladık… Uçurtma uçurduk…

Şehirler uçurtma uçuracağımız yerlerin var mı… Derelerin varmı… Meraların var mı… Bir fidan dikeceğim yerin varmı… Yok yok yok… Neden yok. Bir şiirimde “Kuş Cenneti Yar Diyar” demişim, ey şehir kuşlarında yok ey şehir gök delenlerin yıldızları saklıyor geceleri…

Güzel şehirler kuralım artık… Ruhumuzu okşayan şehirler kuralım… Kafesimiz sanki şu şehirler…

Kuş Cenneti Yar Diyar

Rüzğarı anadır
Rüzğarı alır gelir çocukluğumu
Kuş cenneti yar diyar
Kuşları yar diyar

Kuşları türlü türlüdür
Her an bir ayrı kuş uçuruyorum yüreğimden
Kuş cenneti yar diyar

Özgürüm bu diyarda
Kuşları özgürlüğe davet eder
Kuş cenneti yar diyar

Deresi yar diyar
Gölünde ovayı sulama hasreti
Kuş cenneti yar diyar

Akşam olurken
Ağaçları zikirde
Kuşları derin fikirde
Ağaçlarında gönlüme yeşil güneş
Kuş cenneti yar diyar

Kuşları güzel diyar
Bir daha gelmeliyim sana
Uçarken rengarenk kuşlar
Uyanır gönlüm
Zaman yeni dirilişler sunar

Bu gölün tatlı huyu
Gölün sevdalı suyu
Gölünde gönlüm açılır maviliğine göklerin

Usanmadım gecesinden
Uyanıktır gecesi…
Geceyi yıldız yıldız yoklarım
Soğuk sular yudumlarken dudaklarım
Bahar günü birkat daha bereketleniyor
Baş kaldırıyorum şehre
Ve gönlüme mavilik akıyor gündüzünden

Toprağı kara değil
Toprağı dinlemiş patiklerimin sesini
Şu yeşil yaprakların ötesinden
Sevinçli gönlüme sesleniyor çocukluğum
Yeni ufuklar açar gönle tekrar tekrar gelmek sana
Gönlümü halatlarla bağlıyorsun vatana
Yar diyarsın kuş cenneti

Ne yöne dönsem sevgi
Rüzğarında annemin ellerindeki sıcaklık
Şehrin gözü çıksın
Bıraksın yakamı
Beni bekliyor doğduğum bu diyar

Bu diyar yar diyar
Sular akar şarıl şarıl…
Göl mavi çiçek…
Gönlüm bal baharda kelebek

“Kuş Cenneti” doğduğum diyar
Bu göl gözümdür seyreder gökleri…
Göklere selamdır ağaçları topraktan
Kara toprağı ak sevdalar koyar akla

Gamı kederi kovduğum diyar
“Oh” çektiğim diyar
Gönlüme gözüme elime yar diyar
Rüzgarı mutluluk şarkısı biriktiriyor gönle

Tekrar doğdum
“Kuş Cenneti” yar diyar

Sevgilim
İster darıl
İster sarıl
Gidemem bu diyardan
Bu gün

Leyleklerin de rüyası bu diyar
Baharı papatyalar ekiyor gönle…
Papatyaları toprağın öpücükleri…