GÖNÜL GÖZÜ
İğne deliğinden geçmeyi
Sabırla ŞÜKRÜ seçmeyi
Dilerse öğrenir insan
İnan bana, açtığı çukura
Düşünce kendi kazdığına
Ararsa hikmetini BULUR insan
Yana yakıla, düşe kalka
Pişmeyi Yunusça
Sorarsa can evine, BİLİR insan
Her şerde var bir hayır
Derdiyle gezer insan dağ bayır
Öz ağlarsa gözler nasıl dayanır?
Derde derman vardır elbet
Yaradan aşkıyla sabret
Bil ki her işte var bir hikmet
Ansızın açılır gönül gözün;
Görür olur gözlerin, kim deli kim veli
Yerle gök arası küçülür, çözersin hikmeti
Bilmeden gelişin gönülsüz gidişi var
Görünenden görünmeyene yol var
Evrenin gizi bu! Senden içre biri var
Evet, herkes bir şarkı tutturur kendince
Benim de türkülere dalar yüreğim kendimce
Yetim ve öksüz sen misin sadece?
Arife söz ne gerek, bıçak kemiğe dayansa da
Gönül bu! asılır kalır umutlara
Koruk suyu gün gelir, şerbet olur sana, bana
Üzülme gidene, sevinme gelene
Gün gelir ağlamak düşer gülene
Başı sonu bir nefeslik can değil mi?
Şükran GÜNAY’dan
Şükranca
