Bin dokuz yüz seksen dört yılından önce,yani Turgut Özal’ın Anavatan Partisi iktidara gelmeden önce futbola olan ilgi biraz profesyonelce olmasına karşılık çoğunlukla amatörce idi.
Zaten devlet de futbola ve doğal olarak stadyumlara bu denli yatırım yapmazdı. En büyük kulüplerimizin stadyumları bile çamur deryasıydı.Ülkemizin dünya futbolundaki yeri incelendiğinde bu geri kalmışlık ayan-beyan görülebilirdi.
Aslında bu doğal sayılmalıydı…Batı dünyası doğu blokuna karşı futbolu propaganda aracı olarak kullandığı kadar ekonomik getirisinin de olduğunu öğrenmişti.Doğu bloku ise buna tamamen propaganda aracı olarak yaklaştı.Nitekim rahat yaşamak isteyen gençler futbolda başarı kazanmanın peşindeydiler.Zira teşvik vardı.
Ülkemiz ise fakirdi futbola yatırım yapamıyordu.İdeolojik propaganda aracı olarak da kullanmadı,çünkü ideolojisi yoktu.Ekonomik getirisinin önemini de daha henüz anlayamamıştı.Yani futbolda ileri gitmenin hiçbir cazibesi yoktu.
Turgut Özal’la birlikte futbol sahalarımız yenilendi.Çağdaş bir yapıya kavuştu.Üçüncü lig kurularak futbol un Anadolu’da yaygın olarak profesyonelce yapılmasına imkan sağlandı.Ve böylece Anadolu insanı zengininden ve bu işten nemalanmak isteyen siyasetçisinden mafya adamına kadar geniş bir yelpaze futbola merak sardı.
İsterseniz bu konuyu biraz genişletelim;
Özal’la birlikte kitlelere yayılan futbol merakı aynı zamanda futboldan para kazanmak isteyen gençlerin sayısını da artırdı.Ve elbette futbolcu ticaretinin artmasıyla birlikte bunun ticaretini yapmak isteyenlerin sayısı da artı.Haliyle ticaret hacmi artınca bunun gayr-i meşru taraflarını kullanmak isteyenler de çoğaldı.
Futbolun gayr-i meşru tarafları nelerdir? Öncelikle futbolcu transferleri ve kulüp harcamaları ile kara para aklamaktır.Yine toplumda itibar kazanmak isteyen gayr-i meşru iş yapanların kulüp başkanı olarak hem kara para aklamaları,hem de devlet ve sivil toplumda itibarlı hale gelmeleridir.Bunlar bölgenin takımlarına külliyatlı yardımlar yapıp ligde iyi bir yerde bulunmalarını veya şampiyon olmalarını sağlayarak; o yerleşim yerinin itibarına katkı sağlıyor görüntüsü vermeleridir.Nitekim yaşadığım muhitte bir zamanlar pavyon sahibi bir kişi kulüp başkanlığını az bir farkla kaybetmişti.
Yine siyasetçiler futbolun oy getirisinin farkına varıp takımlara yardımda bulunmalarıdır.Bütün bunlar takımlar üzerinden menfaat sağlamaya yönelik hareketlerdir.Bunun yanına iddia ve bahis oyunlarını kattığımız da futbol, üzerinden menfaat sağlamak isteyenlerin her türlü gayr-i meşru işlerini gördükleri bir arena olup çıkmıştır.Mesela teşvik pirimi gayet masum ve meşru bir davranış biçimi olarak algılanır hale gelmiştir.
Sözün özü bu denli büyük rantların döndüğü bir arenada ahlak saha dışında kalır hale gelmiştir.
Gelelim (Adalet ve Kalkınma Parisi) AKP’nin bu işin neresinde olduğuna;
AKP kendi ifadesi ile “ülkemizde var olan adaletsizliği ve anti demokratik düzeni hizaya getirmek” için otaya çıkan ve yaklaşık on seneye yakın da ülkemizi yöneten bir partidir.Nitekim geniş kitlelerin ikinci sınıf vatandaş görüldüğü ve halkın hemen hepsinin (sivil ve devlet eliti hariç) maraba gözüyle bakıldığı toplumumuz da; AKP’nin yıkılmaz kalelermiş gibi götülen devlet kurumlarını bir-bir hizaya(!) getirmesi AKP’yi bir an gerçekten ülkemizin demokratikleşmesi yönünde baş koymuş bir parti algısını verdi.Nitekim kitleler giderek artan bir oy oranıyla desteklerini gösterdi.
Bu aslında ülkenin demokratikleşmesi operasyonu değil,yönetimin ve suyun gözünü tutanların el değiştimesi operasyonuydu.Nitekim son şike kanunu çekişmeleri bunu ispat etmiştir.Ve bir şeyi daha ispat etmiştir.İsterseniz bunu yazımızın sonunda açıklayalım.
Son şike kanunu göstermiştir ki AKP’de futbolun pis tarafına gırtlağına kadar bulaşmıştır.Ve bundan azami ölçüde faydalanmıştır. Yeri gelmişken siyasi partilerin hemen hepsi futbolun bu çirkin tarafını gönül rahatlığı(!) ile kullanmışlardır.Dolayısıyla şike kanunun el birliği ile kuşa çevrilmesi bu yüzdendir.Ayrıca şunu da bilmekte fayda var;Eğer eski şike kanunu olduğu gibi kalsa idi demoklesin kılıcı gibi siyasetçinin başının üzerinde dolaşacaktı.Çünkü buna kenarından köşesinden bulaşmamış siyasetçi pek azdır.İktidardan düştüklerinde veya siyasi hayatları bittiğinde münafığın biri(!) tarafından haklarında soruşturma açılması işten bile değildir.
Yukarıda “bir şeyi daha ispat etmiştir” demiştim.Bu soruyu isterseniz soru ile cevaplayayım. Kendisinin de gırtlağına kadar bulaştığı bu futbol çirkefliğini temizleyemeyen AKP seksen yıllık sistemi nasıl hizaya getirdi?
Kim bilir belki de şikeyledir?
