Benim futbolla alakam ancak tuttuğum takımın galip geleceğinden emin olduğumda seyrettiğim ölçüdedir. Bu ya Galatasaray’dır ya da Milli Takım. Ondan gerisi benim için beyhude uğraştan başka bir şey değildir.
Bu haftaki yazımın konusu dün sabah şikelerle ilgili birçok kişinin gözaltına alınmasından dolayıdır.
Özellikle son on yıldır futbola olan yatırım büyük boyutlara ulaştı. Eskiden üç büyükler haricinde Anadolu’nun aşağı yukarı bütün takımları zar-zor idare ederlerken şimdi üçüncü lig takımları dahi büyük gelirler elde etmekte.
Gerek devlet desteği, gerek toto-loto gibi şans oyunları gerekse maçları naklen yayınlayan televizyon kanalları kulüplere büyük paralar aktarmaktalar. Futbolcu ücretleri dünya ölçeğine göre her ne kadar düşük olmakla beraber yine de dudak uçuklatmakta. Hal böyle olunca bu alanda büyük rantların dönmesi de kaçınılmaz olmaktadır.
Nitekim yıllardır zaman-zaman bu sektörde pis kokular duymamıza kanunlarımız yeterli olmadığından dolayı adalet bu konuda gerekli girişimleri yapamadı. Nihayet geçen ay şike ve futbolda şiddet olayları ile ilgili kanun yürürlüğe girince adalet mekanizması harekete geçti.
Şüphesiz bu tür kanunlar sporda gayr-i meşru girişimlerin önüne geçilmesi konusunda çok faydalar sağlayacaktır. Ancak özellikle futbolda bu denli büyük rantın oluşması ve kulüp yönetimlerinin hala basit dernekler kanununa tabi olmaları bu konudaki usulsüz işleri önlemeye yetmeyecektir.
Nitekim kulüp yönetimlerine baktığımızda(gerçi bu konuda istatistikî bilgiler olmamasına rağmen) amatör, kendisini mevkii, makam sahibi yapmak isteyenlerle gayr-i meşru işlerine paravan yapmak isteyenlerin hiçte anımsanmayacak kadar çok olduğunu görürüz. Hele küçük kasaba kulüpleri ya belediyelerin ya da iktidar partisinin reklam aracı gibi kullanılmaktadır. Bütün bu sorunlar halledilmediği sürece en şiddetli kanunların dahi kifayet edeceğini zannetmiyorum.
Yine konu futboldan açılmışken bahsetmek istediğim bir konu daha var.
AKP’den evvel iş başında bulunan hükümetlerin şehircilik ve ona bağlantılı olarak toplumsal ilişkilerin düzenlenmesi ile ilgili ciddi projeleri yoktu. Siyasi söylem olarak malum olduğu üzere içi doldurulmamış “modern insan” tiplemesi ile geçiştiriyorlardı. Yani hükümetlerin insan ve dolayısıyla Türk toplumunun bedensel ve zihinsen gelişimi konusunda hiçbir projeleri yoktu.
AKP iktidara gelince muhafazakâr ve özgür insan yetiştirmek ile demokratik toplum vurgusunu çok telaffuz etti. Bu “ben insana, dolayısıyla Türk toplumuna sahip çıkacağım ve hayatının her devresinde onunla beraber olacağım” demektir. Ne yazık ki AKP’nin bu konuda doğru- dürüst bir projeleri olmadığını gördük. Çünkü gençliğin yetiştirilmesi, spor yapabilmesi, toplumsal ilişkilerinin düzenlenmesi, kulüplerin yeniden tasarlanması, profesyonel kulüpler ile amatör kulüplerin hukuki anlamda kesin olarak ayrılması konularında hiçbir şey yapmadığını görüyoruz.
Bakalım Hakan Şükür’lü AKP ileride bir şeyler yapabilecek mi? Bu da bizim latifemiz olsun!
