Çağlar AKAY
ÇAĞDAŞ BAKIŞ
Yüzlerce yıldır kanlarla sulanarak büyütülen Demokrasi ağacının tüm dallarını budayan başbakan ve cumhurbaşkanları ile resim çektiren devlet görevlileri, bu resimleri bir parti sempatizanı gibi odalarına asmakta, devlet görevini siyasallaştırmaktadırlar.
İnsan hakları konusunda yıllardır sınıfta kalan ve alt sıralarda kalmaya devam eden ülkemizde hala karakollarda insanlar öldürülmekte, gazeteciler tartaklanmakta, çiftçilerin anasına sövülmekte, hakkını savunanlar coplanmakta, sendika binalarına gaz bombası atılmakta, kızlar 14 yaşında evlendirilmekte, imam nikahıyla insanlar 4 eş alabilmekte, tecavüz ettiği kızlarla evlenirse cezadan kurtulabilmekte, kaşının üstünde gözün var diye dayak yiyebilmekte, 5-6 yaşında zorla türbana sokulmakta, devlet maaşı ile açlık sınırının altında yaşayabilmektedir. Bunların hepsi başlıbaşına birer insan hakları ihlali değil, insanlık suçudur.
Birinci sınıf demokrat olarak sayılan İsveç, Belçika, ABD gibi ülkeler terör örgütlerine destek vermekte, Japonya, İngiltere, Fransa, Almanya gibi ülkeler ise kendi ülkelerinde yaşamayan insanları sömürmektedirler. Bu ülkeler kendi insanına demokrat davranıyor olabilirler fakat tüm insanlığı düşünmeyen, sömürünün başını çeken bu ülkelerin yönetimlerine “Demokrat” olarak bakmak eksik ve sakat bir tanımdır.
Cumhuriyetimizin ilanının ardından geçen 85 yıldan sonra görüyoruz ki ülkemizde Demokrasi yerleşmemiş, Cumhuriyet rejimi ise sakat bırakılmıştır.
Bizim halletmemiz gereken en önemli problemimiz, Cumhuriyetin gereksinimlerinin budanmasını önlemek, gerçek demokrasiyle uygulanan Cumhuriyet yönetimini ülkemizde uygulayabilmektir.
Çünkü;
Cehaletin bu kadar yoğun olduğu bir ülkede, ne Cumhuriyet yürür ne demokrasi. Demokrasinin olması için insanların öncelikle demokrasinin ne olduğunu bilmeleri değil, tadmaları lazımdır. Hayatında güzeli görmemiş insana güzel olanın ne olduğunu ne kadar anlatırsanız anlatın boşa uğraşırsınız. Hele birde art niyetliyseniz, çirkinler arasından en iyisini güzel diye gösterirseniz, kişinin size inanmaktan başka çaresi kalmayacaktır. İşte, Türkiye’nin demokrasi tablosu budur. Yaşanan kötü, gösterilen sakattır.
Demokrasinin azlığından hayıflanıyorsanız, buna sebep olanları da iyi tarif etmelisiniz. Gelir dağılımının bu kadar dengesiz olduğu hiçbir ülkede demokrasi yürütülememktedir, yürütülemez de. Seçimlerin, bir paket bakliyat, bir torba kömüre oyunu satanlar yüzünden kazanılmadığını savunuyor olsanız bile, halkın buna mecbur edildiğini, üç-beş kuruş para verenin kim olduğuna bakmadan peşinden koştuğunu, sadaka ekonomisinin sosyal devlet olarak gösterildiğini görmezden gelemezsiniz. Can güvenliği için dükkanını kapatan bir halka sahipseniz, can güvenliğini sağlayamayan bir devlete sahip olduğunuz gerçeğini de görmelisiniz. İnsanları, devletin yaptığından fazlasını yaptığı iddia edilen “Deniz Feneri” gibi inançları kullanarak halkın cebini tırmalayan dernekleri kendi emellerine araç olarak kullananlarla demokrasi olabilir mi?
Antalya’nın Kaş ilçesinde görev yapan bir kaymakam, içki içip namaza gitmedi diye bir kişinin X partisine alınmaması gerektiğini söylemediği, alınırsa partiye hizmet verdirilmeyeceğini söylemediği, Alevi olup olmadığını sordurtmadığı, av ruhsatı almasına engel olmadığı, Patara’daki otelleri kapattırmadığı zaman devletin zulmeden yüzü ortadan kalkar, demokrasi filizlenir. (BKZ: Yalçın Bayer, 16 Şubat 2002, Hurriyet Gazetesi)
Milli eğitimden kopmuş, tarikatlara bırakılmış bir eğitim sistemine sahipseniz zaten insanlarınızın demokrasiyi öğrenme şansları yoktur. Tek kişinin dediğini değişmez doğru belleyen, sorgulamaktan, hakkını aramaktan uzak, köleleştirilmiş insanlarla demokrasi olmaz. Yanlıştan önce günahı öğrenen, bir işi doğru bulmadığı için değil, yasaklandığı için yapmayan insanlarla, niyeti farklı eylemi farklı insanlarla yürüteceğiniz demokrasi bırakın koşmayı, topallayamaz bile.
