Kayınpederim geçirdiği ufak bir operasyon neticesi bir süreliğine bizimle kalacak.
“Babacım evdeki en rahat koltuk bu diyerek” oturma odasına yatak hazırladım kumandayı da verdim eline, dedim; ev senin TV de senin ben de emrindeyim canın ne isterse seslenmen yeterli.
Gece sabaha kadar kendi istediği programı yüksek sesle izleyip TV karşısında uyuyan eşimi saat akşamın dokuzunda televizyonu kapatıp “ben uyuyacağım” diyerek odadan kovmuş. Eşim gelmiş diyor ki; ” Filiz, lütfen babamın yatağını yarın çocukların odasına hazırla”
“Valla hiç kusura bakma artık evde bir kral var, o ne derse o.
Senin lafın burda sökmez küçük prens git can sıkıcı siyaset programlarını dükkandaki bilgisayarından izle” diyerek kendi odama gittim.
Gece yarısı uyandım evdeki en küçük odaya girmiş sessiz sedasız telefonda film izliyor. Geçici bir süre olsa da bana bu günleri gösteren Rabbime şükürler olsun.
Haklısınız valla. Bazan her eve böyle biri gerekiyor ki üzerine hiç alınmayanlar biraz olsun alınsın ve kendine çeki düzen versin. Yazı az amma öz.