Ağanın birisi oğluna epey bir para verip, oğlum git her tarafı gez, gittiğin her yerde bir han yaptır, dön geri gel demiş. Oğlu bir heybe dolusu altın alarak, atına binmiş ve diyar diyar dolaşıp yıllar sonra tekrar memleketine gelerek, babasının elini öptükten sonra, Baba her gittiğim yerde bir han yaptırdım ve döndüm demiş.
Babası üzülerek,” oğul senin adam olmaya yüzün yok, ben sana her gittiğin yerden bir dost edin demek istemiştim.” ( Bu kıssa dostun ve dostluğun önemini vurgulamaktadır.)
Dost, dostluk: kulağa hoş gelen, anlamlı ve güzel sözlerdir. Ancak asıl güzel olan kelimenin anlamı değil o güzelliği yaşamaktır. Dostluklar çıkarcılık üzerine inşa edilmemelidir. Dostluklar kalıcı olmalı, dostluk madde ile ölçülürse, madde bitince dostlukta biter. Bu dostluk değil çıkar ilişkisi olur. İnsanların birbirlerine manevi duygularla bağlanması, iyi günde kötü günde birbirlerine destek verip yanlarında olmaları kalıcı dostluğun bir nişanesidir. Bence dost seçerken kişilerin fiziki yapısına, maddi durumuna, tahsiline bakılmaksızın, her ortamda dostuna sahip çıkabilecek bir dostun olması gerekir diye düşünüyorum. Tabiî ki bu benim düşüncem, bazı kişiler benim gibi düşünmeyebilir.
Her görünen dostun sanma
Vefasız olanı anma
Sahte dostluklara kanma
Dost edinmek kolay değil.
Şükranim dostunu tanı
Boş ver içi boş bir hanı
Mutlu edersen insanı
Bu bir basit olay değil.
ŞÜKRANİ
