Dost Diyebildiklerimiz

Dost Diyebildiklerimiz

“Dost” anlamı oldukça geniş bir kavramdır. Bizler genellikle insanlar için kullanırız dost deyimini.

Kimlerin dost olduğunu iyi bilmek için ölçü bakışa göre değişmektedir.

Çevremizde dost dediğimiz birçok insan vardır. Bunların hepsi ilk bakışta dost görünürler, arkadaştırlar. Yaşamımız boyunca tanımışızdır onları. Zaman gelmiş sır vermişiz zaman gelmiş o bize sır vermiştir. Bazıları acı tatlı günümüzde hep yanımızda olmuştur. Her yüze gülenin dost olmadığı gibi faydalanmaya çalışmışlardır bazıları da. Onu kazanabilmek için belki çok şeyler feda etmişizdir. Bunların bazıları ya bizi terk etmiştir ya da biz onları çıkarmışızdır hayatımızdan.

Ünlü şairimiz Mehmet Akif Ersoy şöyle diyor; “Yüzsüzdür insanoğlu kimse bilmez fendini, Kime iyilik yaptıysan ondan koru kendini” 

Ne güzel ve manalı söylemiş şairimiz (saygıyla anıyoruz) öyle insanlar var ki bırakın dost olmayı o kadar yüzsüzdürler ki onlarda onur haysiyet diye bir şey kalmamıştır.

Ne iyilikte anlarlar ne de güzellikten. Bu insan örneklerini incelediğimiz zaman inancı zayıf ve yozlaşmış kişiler olduğunu görürüz. Bu insanlar kimseye faydalı olmadıkları gibi davranışları ve yaptıkları ile de çevrelerini rahatsız etmektedirler. Kendilerini farklı konumlarda görmekte sanki bir meziyet sahibi gibi çalım satmaktadırlar.

Hiçbir insanı küçümsemiyoruz Allah her kulu insan olarak yaratmıştır, burada anlatmak istediğim insanların dost olup olmadıklarıdır. Pek çoğu sahte yüzlü ve riyakâr, pek çoğu da menfaatinin peşinden koşan ve bunun için başkasının gururunu incitebilen acizlerdir.

Bazıları da vardır birilerinin gölgesine sığınıp başkalarına kabadayılık ve ukalalık yaparlar. Hiç düşünmezler ki çamurlaştıklarını, insan olmaktan uzaklaştıklarını.

Eğer birine dost diyebiliyorsak ya da dost olabiliyorsak biz onun için o da bizim için değerlidir onları kaybetmeyi asla düşünmeyiz. Hayat acımasız olabilir, fakat biz insanlar doğru olanı yapmayı hedeflemeliyiz. İşte o zaman kara gün dostu dediğimiz şekilde dostlar buluruz ve dost oluruz. İyi günde kötü günde yanımızdadır onlar bizde onlara uzak değilizdir.

Öyle insanlar vardır ki kısa bir arkadaşlık süresinde anlaşılır ne oldukları. Bunların samimiyetine inanılmaz güvenilir oldukları kabul edilmez. Uzaklaşırız ister istemez onlardan.

 Yalancı arkadaşlar, ikiyüzlü dostların olmasından yalnızlığı tercih etmemiz daha doğru bir karardır.

Hayatın gerçeklerini yaşayıp onları savunursak vicdanımız daha rahat olacaktır ve insani sorumluluğumuzu anlamlı bir şekilde yerine getirmiş olmanın hazzını duyacağızdır.

Şarkılara, türkülere konu olan dost ve dostluk deyiminin anlamını sayfalarca yazsak anlatamayız. O kadar geniş örnekleri vardır biz o iyi örnekleri layık olabilmeliyiz. Eğer dost edinmek istiyorsak önce kendimiz dost olmayı bilmeliyiz.

Belki takdir edilmeyebiliriz, belki kıymetimiz bilinmeyebilir fakat gönlümüz huzur içindedir o zaman.

 Öyle dost olmalıyız ki yolumuza ölünebilsin ya da biz yoluna ölünecek dostlar bulmalıyız. Bu değerler taşındığı sürece dost diyebildiklerimiz her zaman karşımıza çıkacaktır.

Aksi halde Âşık Veysel’in dediği gibi “Bir dost bulamadan gün akşam olacaktır”