Değerini Bil(e)medik

Çok önemli ve değerli birçok ustamızın değerini yaşarken bilemedik belki o ustaların değerini onlar öldükten sonra anladık ancak bunun için çok geçti. Şuanda müzik dünyasında yaşan ve performans sergileyen birçok isim toplumun tamamı tarafından desteklenmiyor bırakın destek görmeyi hatta bazı kesimler tarafından nefret duyuluyor. Bir kesimin sevdiği sanatçıyı sanki illâ ki başka bir kesimin sevmemesi gerekiyormuş gibi bir algı günümüz müzik anlayış ve sevgisine sahip oldu.

Eski ustalarımızdan Neşet Ertaş, Barış Manço ve Cem Karaca gibi birçok şarkıcı ve türkücünün neredeyse toplumumuzun tamamında bir parça sevgi ve saygıya sahipler, evet belki belli bir kesimin ilgisini ve sevgisini cezp edemediler ancak hiçbir kesim onlara karşı nefret veya kin beslemedi. Bunun elbette pek çok nedeni var, ancak bana sorarsanız bunun en büyük nedeni aslında üstat Neşet Ertaş’ın sarf ettiği bir cümlede gizli. Neşet Ertaş katıldığı bir programda tam yazı konumuz ile birebir alakalı “neden yeni yapılan türküler, sizinkiler kadar kalıcı olmuyor?” sorusunu yöneltiyor bunun üzerine üstadın cevabı ise şu oluyor:

“Biz çekmediğimiz derdin türküsünü yakmayız.” Şuan popüler kültürün zirvelere çıkardığı pek çok şarkıcı buralara çıkarken yaşamın pek zor ve çirkin yüzüyle karşılaşmadıkları için ya dünyanın zevklerini anlatmaya ya da çekmedikleri dertleri zorlukları anlatmaya çalışıyorlar bu yüzden bir hayli zorlanıyorlar ve üstatlar ile büyümüş onları dinlemiş ve benimsemiş olan büyük bir kesimden beklentilerini alamıyorlar. Bu şuan ki şarkıcıların elinden gelen bir şey değil çünkü toplum kendi çektiği acıları çeken ve bunları tüm topluma aksettirebilen sanatçıları her zaman için daha çok benimsemiş ve kabul etmiştir.

Uzun lafın kısası eğer bir sanatçı topluma mal olmak istiyorsa toplumun çektiği sorunları çekmeli ve onların halkın dilinden aktarabilmelidir günümüzde bunu başarabilen sanatçı sayısı ne yazık ki yok denecek kadardır. Bunu başarabilen pek çok sanatçı ne yazık ki şuan da aramızda değil. “O iyi insanlar güzel atlarına binip çekip gittiler.”