ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA
Ağaçlar alev alev…
Yangını söndürmek isterken
Bir genç dumanlar içinde kayboluyor.
Feryatlar arşa yükseliyor.
Yüreğimde kan damlaları…
Bu yangınlar başlamadan tedbir alınabilirdi.
Yayılmadan söndürülebilirdi.
Çare vardı.
Geç kalındı.
Nedir bu başımıza gelen felaketler?
Ormanlarımız değil içimiz yanıyor!
Bir kuş alevler içinde yavrusunu arıyor.
Kaplumbağalar taş olmuş.
Dedeler, nineler yerini yurdunu bırakmıyor.
Bir zamanlar bu topraklar, bu yağmur, bu güneş, bu ağaçlar
Bize, meyve, sebze, tat, aş, bereket sunarken,
Süt emzirirken,
Şimdi ne oldu da alev veriyor?
Yarın ne olacağı belli değil.
İnsanlar çaresizlik içinde kıvranıyor.
Allah’ım bize yardın eyle.
Milletimizi koru.
Amin!