Ay şafağım, gülen narım, can özüm
Bu türküyü senle söylemek vardı
Geçti üstümüzden kaçıncı bahâr
Bu türküyü senle söylemek vardı
Düşmeden hasrete yollarımız yâr
Ayrılmadan her dem kollarımız yâr
Kırılmadan kanat, kollarımız yâr
Bu türküyü senle söylemek vardı
Sazlar bizi çalar, söylerken bizi
Baharlar var iken, görmeden güzü
Hüzünler gelmeden hep dizi dizi
Bu türküyü senle söylemek vardı
Dağlar devrilmeden, gökler çökmeden
Felek boynumuzu yere bükmeden
Kara gözlerimiz yaşlar dökmeden
Bu türküyü senle söylemek vardı
Ne kader yol verdi, vuslata zaman
Ne dağlar, ne sular vermedi aman
Çöktü başımıza her zaman duman
Bu türküyü senle söylemek vardı
Aydınlığım sendin, güneştin, aydın
Gönül ilâcımdın, aşkta şifaydın
Bazen melek, bazen tatlı belâydın
Bu türküyü senle söylemek vardı
Sazlar fasla, sözler deme gelmedi
Vuslat kuşu üstümüzde yelmedi
İkimizde aşktan yana gülmedi
Bu türküyü senle söylemek vardı
Ay şafağım daim düşlerimdeydin
Hasretin pir vurdu, dallarım eydin
Sonbahar öncesi nerelerdeydin
Bu türküyü senle söylemek vardı
Celalettin Kurt
