’Ben’ler ‘En’ler

Gün/aydın dostlarım…
Yasamak sevmektir diyorsan… Yaşama sevincini yitirme…
Kollarını aç… ________________ Benim adım SABAH… Sevgiye başlangıcım ben…

‘BEN’LER VE ‘EN’LER

“Hz. Mevlana talebeleriyle giderken talebenin birisi Firavun’u ‘ne kadar kötü ne kadar zalim’ diye kötülüyor.
Firavun, Mısır piramitlerini yaptırırken vakit kaybetmesinler ve konuşmasınlar diye işçilerin dillerini kesiyormuş.
Hz. Mevlana talebesine ‘Eğer Firavun’a verilen güç ve yetki sana verilseydi sen Firavun olmayacak mıydın?’ diye soruyor.

Yani her insanın içinde küçük bir Firavun yatıyor. Önemli olan bunun farkına varmak. İnsan bunun farkına varırsa böyle durumlarda sınırını, gücünü biliyor. Haddini biliyor” dedi.

Makam ve mevkiiniz, mesleğiniz, maddi durumunuz ne kadar iyi olsa da bunu bir üstünlük ve büyüklük olarak göstermeniz, kasılıp, böbürlenip, küstahlaşıp, başkalarına tepeden bakıp, diğerlerinden daha iyi ve daha önemli biri olduğunuza inanmanız aslında kendinize güven duymamaya dayalı benlik saygınızın düşük olduğunun göstergesidir.

Bunun tam tersi yeterince insan olamadığınıza inanıyor, sürekli kendinizi diğer insanlarla kıyaslıyor, kendinizi onlardan aşağı görüyor, kendinizi sevmiyor, kendinizle ilgili yorumda bulunamıyorsanız, yine benlik saygınız düşük demektir.

Gerçek benlik saygısı, bir insan olmaktan ne daha çoğuna, ne de daha azına sahip olmadığınıza inanıp, eksiklik ve yetersizliklerinizin farkında ancak bunlara rağmen kendinizi sevip, başkalarına eşit olarak görmenizdir.

Her insan bir insan olarak eşit değerdedir. Biri sporda başarılı iken biri okulda başarılı olabilir. Dış görünüm, maddi imkânlar, yetenek ve başarı gibi etkenler toplumsal değer üzerinde etkili olsa da her bireyin insan olarak bir değeri vardır ve bu değer hiç değişmez. Bunu özümsediğiniz zaman benlik saygınız var diyebiliriz…

Şu acı bir gerçektir, hepimiz öne sürdüğümüz ya da iddia ettiğimiz doğru ya da yanlış her şeye başkalarının saygı göstermesini isteriz, kendimizi ve söylediklerimizi anlamalarını bekleriz. bu bir tavır, istek hatta düşüncedir. ”Başkaları tarafından dikkatle dinlenmek…”
Hiç haz edemediğim ve dinlemesi işkence gibi gelen ben’ler.
Sürekli bu şekilde konuşan insanlar birde yetmemiş gibi çok dikkatli bir şekilde dinlenmeyi isterler.
Adeta hayatlarının odak noktası edilmiş ‘ben’ler…
Benim doğrum, benim yaptıklarım, benim yapacaklarım hep benim. Hayatında her şeyi olan Ben ilkesi, ne yazık ki at gözlüğü takmış zavallı, sadece kendi önünü görmeye mahkûm.

Çok fazla “ben” biriktiriyoruz. Biriktirmek de tam anlamı karşılamıyor aslında, dönüştürüyoruz demek daha uygun sanki.
“Eski ben”, “bugünkü ben”, “5 dakika önceki ben”, hepsi birbirinden bir o kadar farklı… Bir yandan da hepsi birbirinin içinde, birbirine geçmiş, birbirinden parça taşıyor, birbirini seviyor, birbirini mütemadiyen eleştiriyor, hatta bazıları birbirini tanımıyor belki de
Ne kadar çok “ben” var hayatımızda, değil mi?.. Ne kadarını tanıyoruz?.. En çok hangisini seviyoruz?.. Umarım en az birini sevmişizdir/ seviyoruzdur.
Neleri dönüştürdük şimdiye kadar?.. Nelere tutunduk, bırakamıyoruz?..
Bırakalım hayatımızda ki ‘Ben’leri ve hayatımızda ki bırakmamız gereken ‘En’lere tutunalım…
Bence insanın önce EN’ leri olmalı… Olmalı ki, BEN’ lerini sonra sayabilmeli…

HAYATIMIZDAKİ *EN *LER
********************
En güzel gün?.. ___ -BUGÜN…
En kolay şey?.. ___ -HATA YAPMAK…
En büyük engel?.. ___ -KORKU, ENDİŞE…
En büyük hata?.. ___ -YILGINLIK…
Bütün kötülüklerin kaynağı?.. ___ -BENCİLLİK…
En güzel eğlence?.. ___ -ÇALIŞMA…
En kötü yenilgi?.. ___ -PES ETME…
En iyi öğretmen?.. ___ -ÇOCUKLAR…
En önde gelen ihtiyaç?.. ___ -İLETİŞİM…
İnsanı en mutlu eden şey?.. ___ -BAŞKALARINA FAYDALI OLMAK…
En büyük muamma?.. ___ -ÖLÜM…
En berbat kusur?.. ___ -KEYİFSİZLİK, MORALSİZLİK…
En tehlikeli kişi?.. ___ -İKİYÜZLÜ, YALANCI KİŞİ…
En kötü duygu?.. ___ -ÖFKE, HINÇ…
En güzel armağan?.. ___ -BAĞIŞLAMA…
En elzem gereksinim?.. ___ -AİLE OCAĞI…
En kısa yol?.. ___ -EMİN ADIM…
En hoş duygu?..___ -İÇ HUZURU…
En iyi sığınak, korunma?..___ -TEBESSÜM…
En iyi çare?.. ___ -İYİMSERLİK…
Dünyanın en büyük gücü?..___ -UMUT…
En gerekli kişiler?..___ -ANNELER VE BABALAR…
En yüce duygu?.. ___ -SEVGİ…

Sevgiyle, sevdiklerinizle tüm kirlenmişliklerden uzak, mutlu gülen bir yüzle, sevdiklerinizle sevgi dolu, mutlu, umutlu, acısız, gözyaşsız, sağlıklı bir yaşam geçireceğiniz bu günü, bu güzel günü şiir gibi yaşayın…
Kim; Barış adına, Sevgi adına, İnsanlık adına yoklama alırsa, Ben; ‘Buradayım…’
Sevin, sevilin, hayat sevince güzel ve diyelim her bir cümleye; atalarımızdan emanet aldığımız bu ülkenin sahipleri yalnızca bu ülkeyi karşılıksız seve bilenlerdir…
Gönül soframdan gönül sofranıza muhabbet olsun, gecenizden doğan sabahınıza selam olsun…
Bir gün bir yerlerde, tekrar görüşmek ümidiyle…

#öskurşun#
(BİR DERLEME)