Bilmiyorum, neden böyle olduk?
Bir hocamız bizim başarı kavramımızda şöhret, para, güç olduğunu söylüyor. “Aslında başarı” diyor, “sadece bu dünyaya kattıklarımızda…” Ekliyor, iç huzur yakalamak istiyorsanız, yardım edin, iyi insan olun, doğayı sevin…
Bir tanıdıkla konuşuyorum. Komşusu ile bir sorun yaşamış. “Toprak benim değil mi” diyor,” istediğimi yaparım kendi alanımda.” Dilim döndüğünce söylüyorum, biz hiçbir şeyin sahibi değiliz. Emanet bir toprakta kısacık bir hayatı yaşıyoruz.
Ama onun derdi başka, bana muhalefet ediyor.
“Sana yapana sen de yapacaksın, pısırık durup acınacak hale mi sokayım kendimi…”
Pes ediyorum çünkü güç kavramı onun hayatında her şeyden önce…
Halbuki isterdim bir yol çizsin ve önüne baksın. Kısır mücadelelerle ziyan etmesin yaşamını…
Dünya çeşitli illetlerle kafamıza kafamıza vuruyor boş hayatlarımızı…
Ne kolay olabilirdi yaşam, hedefimize ilerlerken sadece kendi yolumuza bakabilseydik, az tüketseydik çok üretseydik. Yastığa da başımızı gönül rahatlığı ile bakabilseydik…
Yastığa da başımızı gönül rahatlığıyla ”koyabilseydik” ya da ”bırakabilseydik”. diye yazılsaydı