Bildik bu süreçleri daha öncesinden de, gördük geçirdik. Gördük geçirdik derken bakmayın öyle yaşa, yıla falan. Çok değil daha bunun...

Susması erdeminden, sabrı sevgisinden olan insanlarla oyun oynanmaz. İnsanlık adına olması gerekenleri taşır çünkü üzerinde.. Çizgisinden ödün vermeyenleri kötü ilan...

Kendimden habersiz kattığım acılarıma bir kez daha uyanıyorum Gün aydı mı sahiden ? Gün ayabildi mi ? Işıktan başka ne...

Bu kez daha önce hiç görmediğim, bana yabancı olan bir odanın penceresinden selamladım kendimi. Çok değil sadece bir kişinin eksilmesiydi...

Çok sevmek de iyi değilmiş; kendinden çok vermek de... Çok güçlü olmamıza rağmen yaralı kadınlardık biz. Yalnızdık. Yalnızlığımızı farkedecek kadar...

Merhamet vardır insanda, üzerine giydiği zaman yakışan... Dile dolanan yalanlarla kurulmaz iman, varsa bir edepsizlik üstüne katarak konuşmak değildir as...

Artık evlerimize bile sığdıramadığımız hayatımızla cebelleşiyoruz bu aralar. Çok değil, daha bir kaç ay öncesine kadar ne kadar da seyrinde...

Yaşam derken yaşamı tüm eve bağlayıp hasret kaldıklarımız da çok oldu. Zaman geçmesine geçiyor, geçiyor da; eksik geçiyor, tatsız geçiyor,...

Karagününü alıp karaköküne çarptığım vakit elimde kocaman bir kara isim kalıyor... Sevemediğim, bir türlü kendimi alıştıramadığım bu teknoloji çağına diyebileceğim...