Ateş Düşdüğü Yeri Değil Her Yeri Yaktı Bu Sefer!

Eskiden beri atasözü olarak bildiğimiz ve şimdiye kadar geçerliliğini koruyan ‘’Ateş düştüğü yeri yakar’’ bana göre Soma’da meydana gelen vahim olaydan sonra artık geçerliliğini yitirmiştir.Acının adı Soma Ama bu sefer ateş sadece düştüğü yeri yakmakla kalmadı,fiziki olarak düşmese bile psikolojik ve biyolojik olarak düştüğü ve düşmediği her yeri yaktı.Üstelik acının boyutunu sadece ülkemiz ile sınırlandırmak da ayrı bir değerlendirme hatası olur.

Çünkü başta Soma olmak üzere Soma nezdinde ülkemiz ve acının dalga dalga yayılmasından tüm dünya bu acı ile paydaş oldu, bu yürek yakan acı ile acılandı, dertlendi, yüreği yandı; insanım diyen ve olaya ırkı, dini ve dil menşeili bakılmaksızın herkes bu acı ile hemhal oldu.

Arz ettiği bu durum nazari itibari ile acının adı Soma ve kömür ocağı olsa da; gerçek manası ile ateşin düştüğü yer burası…coğrafi yer bakımından, yaktığı yer ise insanlığın değerini hiçbir farklı yöne çekmeden insanım diyebilen her yürek oldu.Yüreklerde merhamet hisseden tüm insanlık oldu yanan yer. Bu insanlık alemi paydaşında tüm yüreklerin yanmasına sebep olan ve buna vesile olan sabotajcıları Rabbim ıslah etsin.

Olayı çok ciddi ele almak ve değerlendirmek lazımdır. Buradan hayatını kaybeden insanlarımıza Yüce Allah’tan rahmet ve merhamet diliyorum. Mekanları cennet olsun. Rabbim hayatını kaybedenleri cenneti ile şereflendirsin ve şehitler zümresine dahil etsin inşallah. Acılı ailelerine ise Rabbim metanet ve dayanma gücü versin.

Bu yürek yakan acılı olaydan derin yara alan tüm acılı insanlarımıza ve acımıza ortak olan diğer milletlere, dünya halklarına ve insanlığa da Rabbim biran önce Şafi isminin tecellisi ile şifa nasip etsin. Ve bir daha böylesi vahim ve acılı olayları yaşatmamasını diliyorum. Şunu unutmayalım dünya can taşıyan tüm canlılar için ölümlüdür, başta da insan oğlu olmak üzere ölüm bizler için haktır.

Diğer canlılar ile bizim ölümümüz arasında bir fark var ki biz akıl gibi yönetici, yönlendirici bir rehbere ve yürek gibi iyi ve kötüyü birbirinden ayırt eden bir vicdan terazisine sahip olduğumuz için ölümü bu kadar içselleştiriyor ve etkisinde kalıyoruz.

Ölüm bir şekilde geliyor ve can taşıyan insanı buluyor. Ancak Rabbim böylesi acılı ve acıtılmış ölümleri reva gören ve gördüren ölümleri nasip etmesin. Ve ölüm bağlamında şu tespiti yapabiliriz sanırım; insan ölünce toprağın altına gömülür. Ancak bu değerli emekçi kardeşlerimiz rızkını helal yoldan kazanan emeğin kutsal temsilcileri olan madencilerimiz zaten hayatlarını toprağın altında geçirdiler. Şimdiki ölümleri bana göre bu emek temsilcisi kardeşlerimiz Rabbimize misafir oldular.

Dünya çilehanesinden ahiret yurduna Rabblerine, sevgiliye misafir oldular. Sevgiliye olan misafirlik ise şekli ölüm dahi olsa en güzel ve en anlamlı olgudur. Mümin kardeşliğinin gereği, bu kardeşlere memleketin her yerinden dualar ediliyor ve etmeye devam ediliyor. Acıları hafifletmenin yolu onları paylaşmaktır. Yaraları sarmaktır.

Buna bugünlerde milletçe her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var. Gönüllerin duaya ve sükunete daha fazla ihtiyacı var. Bu gibi durumlar milletçe kenetlenme, fedakarlık, yardımlaşma ve dayanışma günleridir. Rabbim bizi tüm yönlerden ve menzillerden gelen ve gelecek olan bela, fitne, musibet ve şerlere karşı korusun. Rabbim rahmet ve merhametini milletçe bizden ve insanlık aleminden esirgesin.