Annelere zafer işareti yapmak kimseye bir şey kazandırmaz. Karanlıkta ıslık çalmanın, çevreyi aydınlatmayacağı gibi. Mazoşist bir ruhla arkana bakmadan, yürüyorsun. İnsan hareketleri ve sözleri söyleyiş tarzıyla değer bulur.
Dünyanın en değerli insanı olan annelere zafer işareti yapmak, ne kadar basit bir kişi olduğunu gösterir. Kuruyan bir çiçek dahi sizin gibi zalimlerin eline geçmemelidir.
İt oynamış yonca tarlası gibi sümsük bir vaziyette iğrençsin. Annelerin yanından o vaziyette uzaklaşıyorsun.
İnsanoğlu farkında olmadan, atalarıyla beyin ve gönül bağıyla ördükleri cihanşümul bir doku kurarlar. Biz de farkında olmadan, aynı dokuyu örme çabasına gireriz. Bu çaba çocuklarımızda da devam edecektir.
Yapılan bir hareket eşeklik ise yarın çocuğun da aynısına yapacaktır. Bu kalıtsal anlayışı biliyorsan, daha çok utanmalısın. Bir yerin ağırsa annenin yüreği hoplar. Ana ağlar. O işaret yaptığın analar var ya yüreği kan ağlıyor. Evladını kaçırmışlar. Senin sırtını dayadığın teröristler kaçırmış. Ana yıllardır ağlıyor, sen ise işaret yapıyorsun.
Bu dünyada terörle ve zalimlikle iktidarda kalan bir örnek verebilir misin?
Teröre sırtını daya ve bir devlet kur, öyle mi? Yanlış düşünüyorsun, çünkü devlet kurmana gerek yok. Devletin var, oraya geç. Nasılsa temasın var.
Karabağ Türklerini soy kırıma uğrattınız, çocukların ne günahı vardı, size ne yapmışlardı ki kestiniz. Bir zaman sonra geri alındı. Kim kaybetti yaptığınız insanlık dışı işlerle kaldınız.
Hayat insandan hangi görevi bekliyor. Hayatın kendisi bizleri sorgular, yargılar, yönetir ve cevap bekler. Zafer işretiyle köprüyü geçemezsin. Acı da olsa gerçekleri bileceksin.
Annelere işaret yapmakla, kararmış bir ocağa dönmüş gibisin. Kül gözünü kapatmış, karanlık bakışların dünyayı gördüğünü zannetmiyorum.
Bir filin hortumuyla havaya kaldırılmış kuklaya benziyorsun. Askıda insan kırıntısı gibisin.
Niçin yaşadığını bilmeyen umutsuz vakasın.
Hareketlerin yaban köpeğine benziyor.
Hayatın bir anlamı var mı senin için, çünkü anlamın manasını da bilmezsin.