Abdullah Kızmaz, Adana ilimiz merkezinden sesleniyor. O’nun seslerini, eğitimci, şair, yazar ve araştırmacı Mansur Ekmekçi sayesinde duyduk. Ekmekçi’nin gönderdiği şiirler arasında yeraldı Abdullah Kızmaz’ın iki şiiri.
Bu şiirlerin adları, Gülmez mi sandın, Sen kimsin? Başlıklarını taşıyorlar. Dört ayrı dörtlükten meydana gelen ilk şiirin, gözden dökülen kanlı yaşlardan, kalbe doldurulan kış mevsimlerinden yola çıkılarak, “Ömür boyu yaz’ı görmez mi sandın?” diye soruluyor. Öteki üç dörtlüğündeki Abdullah Kızmaz duyguları bu şiirde şöyle karşımıza çıkıyor:
Kırdıysan hep bir bir umut dalımı,
Kurda yedirdiysen sevgi balımı,
Gönül sevdi senin gibi zalimi,
Başkasına gönül vermez mi sandın?.
Kalbimi kimseye böyle sermedim,
Senden başkasına gönül vermedim,
Senle muradıma bir gün ermedim
Başka biriyle de ermez mi sandın?.
Beni doyurdu yar senin nazların,
Kurşun olup kalbe girdi sözlerin,
Bir küle çevirdi beni közlerin,
Bu kalp seni böyle yermez mi sandın?
Sen kimsin?, adlı, başlıklı ikinci Abdullah Kızmaz şiiri üç ayrı dörtlükten meydana gelmiş. Pek çok güzel sevdiğini, ama kimsenin peşinden uzun süreli koşmadığını hareket noktası yapıyor Abdullah Kızmaz, iki dörtlüğündeki duyguları şöyle Abdullah Kızmaz’ın bu şiirinde:
Sıradan diyemem, sen çok güzelsin,
Hurisin, perisin desem değilsin,
Sen benim dünyam, bana özelsin,
Melekler gibisin, güzel sen kimsin?,
Gözlerin bakıyor bir ceylan gibi,
Yüreğin sekiyor güvercin gibi,
Canımı yakıyor cehennem gibi,
Yaktın yüreğimi, güzel sen kimsin?.
***
