Gazetecilikte, haber kaynakları önemlidir. Haber akışının sağlandığı yerlerde, gazeteciler, haber toplayıcılar, haber yazıp, gazetelerin sayfalarına aktaranlar rahat eder.Özellikle, Anadolu Basını içinde, sık sık görülen, haber akışında yaratılan, kamu kuruluşları sıkıntıları yıllardır sürüp gider. Kamu kuruluşlarında çalışanlar, yetkili ve sorumlular, hep bir şemsiye bulmak isterler:
Efendim, Bakanlıktan izin alacaksınız, Genel Müdürlükten izin alacaksınız, valilikten izin alacaksınız, Müdür beyden izin alacaksınız,… gibi sun’i gerekçelere dayandırılan, yağmur geçiren şemsiyeler hep kullanmışlardır, kullanmaya devam ediyor.
Unutmayalım ki, Anadolu Basını içerisinde görev yapan gazeteciler de, yaygın basında olduğu gibi, haber alma özgürlüğüne sahiptirler. Onlar da zamanla yarışan, zaman ve saat sınırlaması olmayan fedakâr kalem sahibidirler.
Biz çabuk unutan bir milletiz, toplumun fertleriyiz. Anadolu Basını, milli mücadelenin kazanılmasında harcı olan basındır. Anadolu basını, yokluklar içinde mücadele veren, basın mensuplarından, çalışanlardan meydana gelmektedir.
Yıllar önce, Burdur’da ‘’Burdur’lunun Sesi’’ gazetesinde okumuş, bir yazı konusu yapmıştım: Bir haber üzerine, kamu kuruluşlarından birinin yöneticisi, haber imzası bulunan muhabirin, dairesine gelip ifade vermesini istiyor. O zaman sormuştum: ‘’Siz müfettiş misiniz? Hangi hak ve yetkiyle muhabirin ifadesini alma cür’etini gösteriyorsunuz?’’
Yine Burdur Gazetelerinden, Gazete Detay’ın 160. Sayısında, Gazetenin imtiyaz sahibi Abdurrahman Kızılkaya’nın ‘‘Gizli sansür’’ başlıklı, haber almada sıkıntıların olduğu; ‘’Valilikten yasak var… Bilgi vermeyiz, Vali Bey’den izin alın’’ gibi gerekçelerin yine kullanılmaya başlanıldığını’’anlatılıyor. ‘’Artık resmi kurumlarla ilgili haber yapmamız izne tabi’’ deniliyordu.
Burada belirtmek isterim ki; Valiliklerimiz böyle sınırlama getiremez, getirmeleri doğru değildir. Bunlar olsa olsa kamu kuruluşlarında yönetici olarak oturanların, bir kelimeyi on cümle haline getirip, basınla ilişki kurmak istemediklerinden kaynaklanmaktadır!
Demeçle bilgiyi ayırmalıyız. Demeç: Geleceğe yönelik yatırımlar ve hedeflerle ilgili bilgiler bütünü. Bilgi ise; geçmişte kalmış, netleşmiş, değişmesi mümkün olmayan bilgiler bütünüdür. Siz gidip sorarsanız; bir okulumuzda, öğrenim kurumumuzda kaç öğrenciniz var?. Bunun için valilikten veya üst makamdan izin almaya gerek var mı?. Yok. Çünkü öğrenci sayısı 345 ise, bu rakam değişmez. Bu rakam kimin ağzından çıkarsa çıksın 345’dir. Ama gelecek yıl Milli Eğitimin hedefleri nedir? sorulmuşsa bu demeç anlamına gelir ki, belki bu ifade yetkili makam tarafından açıklanmalıdır. Üst makamlar, sıklıkla kuruluşlara genelgeleriyle, basına bilgi verme yetkisi tanımaktadırlar. Ama, yer yer de demeç verme sınırlaması getirilebilmektedir!
