Sarayburnu Yakınlarında Tuttular Bizi

Sarayburnu yakınlarında tuttular bizi. Tam da güzelim İstanbul manzarasında, en güzel sevgi şiirini okumaktaydık Gülhane’deki o elleri toz toprak, gözleri nemli çocuklarımıza… Aslında “bir ceviz ağacıydık Gülhane Parkı’nda. Ne siz bunun farkındaydınız ne de polis farkında…”*

*Nâzım Hikmet RAN – Ceviz Ağacı

Ne güzel söylemiş Nâzım Usta… Mavi gözlerinde göğe uzanmak ve yürümek boyluboyunca okyanusları…

Gecikmiş bir yazının hüznüyle merhaba sevgili dostlar… Gecenin güne boyun büktüğü bir zamanda merhaba. Biraz uzaklaşıp dünya halinden, şöyle düşlere dalmak istedim. Geriye dönmek ve yarına hazırlanmak…

Geçtiğimiz hafta, Sayın Ahmat FİDAN’ın önderliğinde bazı dostlarla aynı havayı soluma şansını yakaladım. Gerçi çok az kalabildim yanlarında ama; bu kısacık zaman bile, çantamı dost sohbetleriyle doldurmama yetti. Her zaman yanımda taşıdığım, küçük gri not defterime düştüm bugünü… Mevsim edebiyat ve hava oldukça heyecanlıydı. Kadıköy – Eminönü yolculuğunda denizle konuşmak, hatrını sormak martıların oldukça keyif vericiydi. Hele vapurdan inip, Sirkeci yokuşunda koşmak dostlara ve Gülhane Parkı’nda Nâzım Usta’yı okumak bağıra bağıra, ne güzeldi. Aldırmadan gelip geçenlere, okumak üstadı… Okumak bir ceviz ağacı altında Mavi Gözlü Dev’i…

Bu güzel şiiri bitirip, dost kervanına katılmak güzellikler zincirinin önemli bir halkasıydı. Sohbet hemen başladı. Öyle sıcak ve öyle samimi sohbet… İlk defa rastlıyorsun ve gözlerinde dost ışığını görebiliyorsun. Bu, çoğu zaman yitirdiğimiz insancıl olmanınve sevginin ışığıydı. Ara sıra gözlerimiz, güzelim İstanbul manzarasında takılı kalıyor… Ahşap masamızda sarışın semaver kaynayadursun, biz “muhabbet bağına girmiştik” çoktan. Aramıza katılan yeni dostlarla iyice kalabalık olmuştuk. Küçük tanışma fasıllarında, herkes bir başkası olup çıkıyordu. Ahmet Abi ile Maide Abla’nın şakalarıyla masamız iyice ısınmıştı. Hani, aramızda bir Aziz Nesin eksikti. Yanımızda yoksa da bir yerden bizi seyrediyor ve ıslık çala çala gülüyor olmalıydı…

Derken, benim için ayrılık vakti gelmişti. Denizin öte yanında, başka bir zamanda başka bir hayat… Demli çay tadında bir ayrılık selamıyla indim Gülhane’ye. Sirkeci’de çocuklar; ellerinde balonlar, mutluydular. Onları mutlu görmek, onları gülümsetebilmek… Çocuklarımızın yüzünden hiç eksilmesin gülücükler…

Başım köpük köpük bulut

içim dışım deniz,

ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda

budak budak, serham serham ihtiyar bir ceviz

ne sen bunun farkındasın ne polis farkında…

Nâzım Hikmet RAN – Ceviz Ağacı