Bildiğimizi Sandığımız Bilmediklerimiz

Bildiğimizi Sandığımız Bilmediklerimiz

Sevgiyle ve güvenle yaşamak güzel bir duygu,  güzel bir benimseyiştir. Hepimizin özlemini çektiği bir bekleyiştir. Hiçbir insanın onsuz olabileceğini düşünmek bile mümkün değildir.

Sevgi ve güven yüreğimizde sakladığımız ve kimseye söyleyemediğimiz bir sıcaklık, bir bağlanmak, bir inanış, bir hasrettir. Ona kavuşmak ta gönül işidir. Gönlü açık ve hoş olan insanlar sevginin, güvenin ve sevgi ile saygı ile yaşamanın ne demek olduğunu daha iyi bilirler. Yaratılışın gereği her insanın mizacı farklıdır. Kimin nasıl olduğunu önceden kestirmek herkese mahsus değildir.

Yüreği taş gibi dediğimiz bir insanın dahi az da olsa sevgi vardır içinde ama neyi ne kadar sevdiğini bilemeyiz bizler. Fakat güven ve saygı daha başka bir şeydir.

Başarabildiklerimiz, mutlu olabildiklerimiz, düşleyebildiklerimiz, gülebildiklerimiz sevgiden ve güvenden başka nedir. Saygıda onu tamamlamaz mı? Asıl olan ise bizim bunları bilip bilmediğimiz ya da ne kadar bildiğimizdir.

Annemizi babamızı severiz bizi dünyaya getirip büyüttükleri için, toprağı severiz bize vatan olduğu için, bayrağı severiz gurumuz olduğu için, sevgiliyi severiz canan olduğu için velhasıl “yaratılanı severiz yaratandan ötürü” birini diğerinden ayırmadan.

Acaba hiç şöyle bir şey aklımıza geldi mi, ya da kendimize hiç sorduk mu? Hep tek taraflımı sevdik.

Başkalarına da pay ayırdık mı? Sevgiyle yaşamanın her canlının en tabi hakkı olduğunu uygun gördük mü? Yoksa hep bencil mi davrandık.

Hep kendimizi mi düşündük hep mi biz haklıyız biz doğru yapıyoruz dedik. Alınmayın ama bence böyle yaptık pek çoğumuz. Sevmenin ne olduğunu bilmeden sevdiğimizi söyledik.

Gülü severken dikenine katlanmayı bilmedik çoğumuz. Hoyratça davrandık, gülü koklamak yerine dalını kırdık. Sevginin karşılığının güven ve saygı olduğunu hiç düşünmedik.

Kabul et sekte kabul etme sekte karşımıza çıkan olaylara baktığımızda böyle olduğunu görüyoruz.

Günümüz insanının sevgi anlayışına bakalım birde. Herkes herkesi seviyor sözde hem de ölürcesine, kimi adam gibi seviyor, kimi kocaman.

Ne kadar basit geliyor değil mi. Bunların bir kısmı menfaat için, bir kısmı desinler için büyük bir kısmı da kendini kanıtlamak için. Asıl sevgi ile hiçbir alakası yok.

Sevgi tek taraflı olmamalı dedim elbette olmamalı ama gerçekten sevgi ise tek taraflı olmamalı.

Duvarlara yazı yazarak,yolda giderken laf atılarak yada birilerinin ……. liği ile sevgi olmaz, saygı ve güven hiç olmaz olmamalıda. Böyle sevgi ancak beyinsiz ve başkalarının desteği ile kendini kanıtlamaya çalışan aciz insanların işidir.

İnandığımız şeyleri nasıl seviyor ona gönülden bağlanıyorsak öyle sevmeliyiz sevdiğimiz kişiyi de. Malı mülkü için ya da içki masalarında sarhoşluğunu bahane edip ağzımdan kaçırdım diyerek ve ya dostlar alışverişte görsün hesabına sevgi olmaz.

Sevgide inanç olmalı, emek olmalı. Neyi niçin sevdiğini bilmeli insan. Eğer gerçekten seviyorsa da bunda kusur etmemeli. Anayı babayı, vatanı, bayrağı, milleti nasıl seviyorsak öyle sevmeli sevgiliyi de.

Eğer böyle sevebilseydik sevdiklerimizi, bu gün insanlar arsında dargınlık, kırgınlık diye bir şey olmazdı.

Eğer öyle sevebilseydik anayı babayı bu gün huzur evleri olmazdı. Eğer öyle sevebilseydik vatanı milleti bu gün ihanet, senlik benlik olmazdı.

Eğer öyle sevebilseydik insanı bu gün sizden bizden olmazdı. Eğer öyle sevebilseydik inancımızı bu gün insanlar öldürülmezdi. Eğer öyle sevebilseydik kendimizi bu gün kin nefret olmazdı.

Anlaşılan biz ya sevmeyi bilmiyoruz ya da karşılıklı sevemiyoruz. Ne insana değer vermesini biliyoruz, ne de sevginin kıymetini. Dilimizden düşürmediğimiz vatan millet sevgisi de isteklerimizi elde etmek için. Eğer öyle olmasa idi bu gün her birimiz ayrı bir yana gitmezdik.

Hepimizin içinde ki en büyük özlem dostça, kardeşçe barış içinde sevgi ile yaşamak değilmidir.

Eğer evet diyebiliyorsak kendimizi sorgulamamız gerekmez mi? Bilmediğimiz o kadar çok şey var ki, bunları bilmediğimizi kabullenip öğrenmek hiçte işimize gelmez. Kendi yanlışlarımızı doğru sayıp ben ya da bana demeye alışmışız çünkü. İşte bizim bilmediğimiz en önemli eksiğimiz sevgi, saygı ve güvendir.