Hani ani bir kararla yola çıkmaya hazırlanırsın yaa… Hazırlanmadan… Hiç bir hazırlık yapmadan… Hesapta olmayan bir yolculuktur bu…
Özenle giyeceklerini ütülemeye, valizin içine özenle yerleştirmeye zaman bulamadan…
Ama öyle deperek değil…
Allak bullak olmuş yaşamındaki duygularının yansıması gibi değil…
Veya her şeyi ama herşeyi bir anda arkanda bırakıp kaçarcasına uzaklaşır gibi de değil… Kendini ıskartaya ayıracakmış gibi hiç değil…
Seni bekleyen varmış gibi sevdana sevdalına kavuşacakmış gibi…
İşte aniden kalemi eline alacaksın ilk bulduğun boş kâğıdın üzerine yazacaksın…
Haa boş olmasa da olur… Nasılsa yazacak bir yer bulup dökeceksindir bir bir içinin ağısını…
Ya da dökülecek en içten özenle seçilmeden, kendiliğinden dökülecek kâğıdın üzerine sevi sözcükleri…
Önce kelimeler ardı ardına dizilecek… Ardından öyle cümleler kurulacak ki en sertinden kaya gibi sert dedikleri o “kalpsiz” dedikleri…
“Onun kalbi taş sanki” dedikleri kalp bile önce parçalanacak, sonra da un ufak olacak bu cümlelerin ardından…
Öyle cümleler kurulacak ki… Yüce dağların tepelerindeki karları bile eritecek… Ilık ılık akacak, büyük bir coşku yaşatacak en taş kalplide bile…
Ne kadar hazırlıksız yola çıkarsan çık valize alacakların bile öncelik sırasına göredir biz buna acil kullanılacaklar deriz…
Valize alacağın eşyaların önemi ve özelliği gibi…
Özeldir bazıları da önceliklidirler… Her ne kadar özel olduklarını bilmeseler de özeldir işte…
Öncelikle her nedense onlar yerleşir valize… Ama bilmezler işte öncelikli olduklarını ve her valizde kullanıcılarına ait özel bir yerleri olduğunu…
Aynen boş veya birçok yeri karalanmış kâğıdın üzerine yazılanlar, yazılacaklar gibi…
Önemli olan burada özenle seçilmeyen ama çok özel olan o kelimelerin dökülmesiyle meydana gelen cümlelerden birinin seni anlatıyor veya sana sesleniyor olabilmesi değil midir?
Ve en önemlisi de o cümlelerin sana söylenebilmiş olması değil midir?
Burada önemli olan ne ani kararla yola çıkmak, ne valizi özensizce yerleştirebilmektir… Aynen beklide hiç işe yaramaz sanılıp bir kenera bırakılan karalama kâğıdına yazılan, içinin ağısının döküldüğü veya en içten farkına bile varmadan o çok özel kelimelerin dudaklarının arasından sana danışmadan dökülüvermesidir…
Ve her ne kadar kabul etmesek de gözden kaçırdığımız kendimize bile itiraf edemediğimiz asıl olay içimizde kopan fırtınalardır…
Şimdi söyleyin bana hanginiz her şeyi göze alarak pervasızca toparlayabildi eşyalarını o valizi hazırlayabildi?
Veya bizden beklenen o sevgi dolu sözcükleri sevdiğimize yazabildik?
Aynen:
“Sen yine sükutu giyin !.. Dilersen hiç konuşma..Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda…
çarpsa da bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim..!
Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim söz verdim ben bu yüreğe ; Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim…… MEVLANA…”
Ama ona da kurban etmiyoruz… Edemiyoruz…
Ne her şeyi göze alıp o valizi topluyoruz, ne de sevdiğimizi sevgi sözcüklerine boğabiliyoruz…
Yalanmıyım ? veya yanlışmıyım ? yanlışmı düşünüyorum?
Haa sonuç diyenlerimizde vardır…
Ben o valizi topladım öncelik sırasına göre her şeyimi yerleştirdim yerli yerine… Hazırım yola çıkmaya…
Sevdamı anlattım satırlara… Sevdiğimin yüzüne söyleyeceklerimi dizdim elimdeki kâğıda…
İşte şimdi hazırım yola çıkmaya…
Ruhani nefestin an be an içime dolan
Usuma kazınan iki hece isim sensin.
Zemheri ayazında tomurcuğu solan
Eşkıya gönlümün sevda kelebeği sensin…
Haydi, şimdi sıra sizde… Yola çıkmaya hazır mısınız ?
1dost@sacide YAYLAZ
Her insan yola çıkmaya hazırım der fakat bir türlü toplayamaz eşyalarını, hep bir eksik bırakır kenarda, gözünden siler onu ve görmezden gelir. İçinde hep bir fırtına vardır çünkü bilir o fırtınayı dindirdiğinde herşeyin sonu olacağını. Herkes hazırdır gitmeye acele olsun olmasın ama bir tek ruhunu bıkamaz orada nereye giderse gitsin bilir onunla geleceğini. Gitse sevdalıya koşar gibi kavuşucağını bile bilemez. Herkes gitmeye hazırıdr ama o bavula koyamayacakları için gidemez…
Nesrin hanım yorumunuz için teşekkür ederim…Ruhumuzdan ayrılmıyoruz ki :)O nereye gidersek gidelim bizimle…Aslında ortada bir sevdalida yok :)Sadece bir valiz var ve sevdalıya söylenecek sözler yazılmış kağıt…
Bence deneyin : “Haydi, şimdi sıra sizde… Yola çıkmaya hazır mısınız ?”
Korkmayın valize konulacak olanlar zaten konulması gerekenlerdir farkında bile değilizdir..Her güzellik gönlünüzce olsun…Gönlünüzün düşlediği güzelliklerle yaşayın…Sevgiler saygılar…
haklısınız insan yeter ki istesin değil mi? ben o gidenlerden çok tanıyorum ama gidemeyenlerden de tanımaktayım. Önemli olan gitmek kalmak değil ki istediğin yerde durmak o yüzden ben her zaman hazırım merak etmeyin 🙂
“Gitmek mi zor kalmak mı zor o sabahı gel bana sor ”
diyor ya şarkı..
sevgili arkadaşım her okuyana farklı duygular hissettiren güzel yazını zevkle okudum.
Benim gibi anlık kararlar vererek ardına bile bakmadan çıkıp gidenler hazır olup olmadıklarını düşünmezler bile.
İçinde ne varsa yanlarında götürecekleri için sevincini de hasretini de hüznünüde valize koyup giderler. Nasıl olsa dönüşte de onlarla geri dönüp gelmeyecekler mi :)))
Sevgilerimle.