Toplumumuzda marazi bir hastalık var. Kendi düşüncesine uygun bir söz söylemiyorsan: “Dili olan konuşuyor. Nereden biliyorsun? ” Şeklinde hemen karşı taarruza geçiyor.
Hür düşünce dediğimiz demokrasinin temel şartı, kişilerin düşüncelerini serbestçe ifade etme özgürlüğüdür. Hakaret, küfür, küçük düşürücü ifadeler olmadığı müddetçe bırakın insanlar konuşsun. Belki bir derdini dile getirmek istiyor. Belki işin doğrusunu bilmiyor, öğrenmek istiyor.
En çokta, taparcasına benimsediği siyasi parti liderleri eleştirilmeye başlandığında, dostlukları, eski samimiyetleri yerle bir ediyor. Selamı unutuyor. Karşılaşmamak için yolunu değiştiriyor.
Memleketin idaresine talip olanları eleştirmek benim en demokratik hakkımdır.
Susturmak , baskı altına almak, ters ters bakmak,
snop, taklitçi, cali ,faşist, komünist vs yani despot zihniyetlerin, hastalıklı, sakat ürünleridir.
Bu ise toplumu huzursuzluğa dolayısıyla mutsuzluğa götürür.
Daha ilkokul çağlarında hocasının ileri sürdüğü bir yanlışı yüzüne vurduğu ve doğrusunun böyle olması gerekir diyen Mustafa Kemal Atatürk, bugün, bütün dünyanın taktirine mazhar olmuştur.
Biat kültürü insanlığı bağnazlığa dolayısıyla karanlığa gömmüştür.
Yanlışa her yerde karşı çıkmak, aydınlık yolda ayağımıza takılan taşları temizlemek gibidir.
Kırmadan, dökmeden, iftira ve isnatlara meydan vermeden.
Alçak gönüllü, kesin bilgilerle ve dinleyip ikna ederek.
Saygılarımla.
Yusuf YILMAZ
