Diktatörler Ölüm Döşeğinde!

Bir araştırma yapmıştım. Tarihte, diktatörler, kaç yıl iktidarda kalabiliyorlar, diye.

Moral bozucu sonuçlar çıktığını baştan söyleyeyim. Ortalama iktidar ömürleri 30 yıl diyebiliriz.

Brunei Sultanı 50 yıldır iktidar duruyor.

Diktatörler, söylemlerinde, halk sözcüğünü dillerinden düşürmezler. Aslında diktatörler için halk hem vardır hem de hiç yoktur.

Vardır, çünkü halk yoksa kendisinin de bir anlamı yoktur. Yoktur, çünkü başının belası halktır. Çünkü o iktidarının derdindedir, ama iktidar olmak için halkın rızasına mecburdur.

Halk, bir yandan siyasetin en önemli parçası olan en yüce varlık iken, diğer yandan, neredeyse, hiç önem taşımayan bir yokluktur.

‘Halk’ sözcüğü, “her yerde olmasına rağmen görünmez kalmayı bir şekilde başarır”

Diktatörler, halkın yaşayan bir hayalet olarak tasvir edilmesinden beslenir.

Brunei’de halk ve Sultan, birlikte HALK DUASINA çıkarlar.

Diktatörler ölüm döşeğindeyken enteresan, fıkramsı gerçekler ortaya çıkabiliyor.

Ölmek üzere olan bir diktatör, “Halkım bensiz ne yapar?” diye sorar danışmanına. Diktatörü, teselli etmeye kararlı danışman, halkı için üzülmemesini, halkın gerekirse taş yiyeceğini” ama kendisini mutlaka toparlayacağını söyler.

Diktatör danışmanına talimat verir. “Taş ticareti tekelini oğluna bıraktığını duyuran, bir ferman yazmasını emreder.

Ölmek üzere olan diktatörün danışmanların birisi sessizce, diktatörün yanına gelir, halkın, onu son bir kez, görmek istediğini söyler.

Diktatör şaşırır. Danışmanına sorar; Niye? Bir yere mi gidiyorlar.

Gasp edilmiş iktidar, gasp edenler ile halk arasında bir kavga alanıdır.

Gasp eden, kendinin, halktan yana olduğunu anlatmaya çalışır. Halk ise artık ona inanmamaktadır.

Meşruiyet kaybedilince, yanı halkın rızası ortan kalkınca, iktidarda kalmaya devam eden diktatör, iktidarı gasp etmektedir.

Dünyada ki birçok despotun, diktatörün geldiği yer burasıdır. İktidarlar halkın temsilcisi değildir. İktidarların gaspçılarıdır.

bulentesinoglu@gmail.com.