– 2020 Mart’ında başladı her şey. O zamanlar daha ilginçti. Zaman içerisinde insanların sosyolojik verilerini almak bakımından da
verimli geçti. Mikro-lar birleşti; mikro-psikolojiler birleşti, sosyolojik karakteristikleri dışa vurdu.
Sosyoloji; insanların ne kadar aynı olduklarının da göstergesidir. Psikolojik açıdan. Yani, ortaya birtakım kararkteristikler çıkıyorsa,
psikolojilerin ne kadar aynı ve-ya ne seviyede olduğunun göstergesidir.
Akli melekelerin de ne çeşit olduğunu ortaya çıkarması bakımından önemlidir bu çeşit toplu-oluşlar.
…
Zaman denen şey, daha değerli hale geldi nazarımda. “Boş zaman” diye algılanabilecek zamanlarda, dolayımdaki insaların ne yaptıklarına da
,ister istemez, daha dikkatli bakmaya başladımdı.
…
Üst dairede bir aile vardı. Kiracılardı. Koca, Ramazan. Karısı, Özge. Akıl hastası bir oğulları vardı. Kızları da pek normal sayılmazdı. 7-8’li yaşlar.
Oğlan çocuğu hiç yerinde durmuyordu. Gece, gündüz… demeden sürekli kendini duvarlara vuruyordu. Anasını delirtmiş, tabii… diyordum ama
profillerini incelemiştim. Zaten pek de normal sayılacak bir kadın değilmiş gençliğinde de, ileriki yaşlarında da.
Ramazan; hırsız, dolandırıcı… yani pek sağlam ayak biri değildi. Zaten, kiracı oldukları evden çıkarlarken de bir şeyleri çalmışlar. Ev sahibi, Yusuf bey
Kastamonu’dan gelince bu konuyu da dava konusu etmişti ve dava süreci başlamıştı.
Ben de tabii davaya dahil olmuştum. Gürültü patırtı, eve zarar verme, balkonlardan halı kilim silkeleme vb konular yüzünden.
Akıl hastası oğul, hiç durmuyordu… Peter Pan ismi oradan aklıma gelmişti. Evden çıktıkları günün birkaç günü sonrası yukarı çıktığımda, çocuğun
kaldığı odaya da bakmıştım… Evin sütunlarından birinin dibine bir yer yatağı sermişlerdi. Sütun, kurşun kalemle çizilmiş kurukafalarla doluydu.
Şeytan girmiş…veya cinler girmiş bu çocuğa, diye söylenmiştim.
…
Pandemi, Kundemi filan diyorum da… Yani bir kurgu da olsa bu… olmasa da…
Önemli olan şey; zamanı gerçekten iyi değerlendirmektir.