Kayıt Günü

Bulutların kümeleşmesi, onları da hareketlendirdi. Güneş ışınları geri çekildi ve yağmur rüzgârın kesilmesini bekledi. Okula kayıt sıkıntısına bir de yağmur eklendi. Çünkü yağmur fırtınaya dönüşebilirdi.

Büyük kapıdan kurşun gibi gelen damlalarla içeri girdiler.
Korktukları başlarına gelmişti. Yağmur normal seyretmiyordu. Fırtınaya dönüşmüş çevre görünmez hâle gelmiş, beklenen olmuştu. Fırtına sonucu okulun dışında birtakım önlemler almaya başladılar. Yağmur suları sele dönüşmüş ve alınan önlemler geçerli olmamıştı. Okulun zemin ve bodrum katlarına su dolmuştu.

Başarılı olarak mezun olduğu okuldan, dereceyle kazandığı liseye geçiş yapıyordu. Sevincine diyecek yoktu. Babası duvarda asılı mezunların başarı öykülerine bakarak, “Büyük okul büyük insanlar yetiştirir. Okulların çoğunda böyle başarı yoktur. Başarı çalışmaya bağlıdır.” Dedi.
Kayıt evrakları arasında başarın belgesi de vardı. Belgesinde başarı öyküsü görülüyordu. Çocuğun gözü kulağı kayıt memurunun davranışındaydı. Tebrik edilmeyi, başarısının devamlılığını dilemelerini bekledi. Baba memura kayıt için gerekli ücreti sordu. Memur ücreti söyledi ve “Çocuğunuzun başarısına karşılık yüzde elli düşük ücret vereceksiniz.” Dedi.

Yavru köpeğin anasını taklit etmesi gibi çocuk da babasının yaptıklarını tekrarlıyordu. Kayıt sırasında bir iki soruya muhatap olan çocuk heyecanlandı. Babasına baktı ve söylediğini tasdik etmesini istedi. Başarısının kayıt olayına da yansımasına sevindi. “Burada da aynı başarıyı devam ettireceğim.” Dedi.
Baba “Yağmurun devamı durumunda okulda bekleriz. Sınıfını görürüz, salonda asılan Türk büyüklerinin hayat hikâyelerini okuruz.” Dedi. Kayıt memuru “Sınıfını görebilirsin” Dedi.

Okul sis altındaydı. Çevre görülmüyordu. Yağmurun kalacağı da yoktu.
Yağmurdan sonra sel suları bir süre daha devam etti. Yağmur yorulmuş önce hızını kesmiş sonra seyrelmişti. Dışarı çıkabilirlerdi. Yalnız son Türk büyüğünün tablosunu da görelim dediler. Sınıfında oturacağı yeri belirledi. “Tahtayı en iyi görmeliyim.” Dedi.

Çıkmak için kapıya yaklaştıklarında, okul arkadaşıyla karşılaştılar. Arkadaşının babası ilk önce kayıt parasını sordu. Verdikleri parayı söylediler. Yeni gelen baba, çok değil mi? Diye sorduysa da kural böyle karşılığını aldılar. İki arkadaş aynı sınıfta olsun dediler. Sınıfların belirlenmesini okul yönetimi yaparmış diye cevaplandırdılar. Konuşmanın uzaması yağmurun çekilmesine denk geldi. Okulun Bahçesine çıktıklarında sel sularının boyutuna şaşırdılar.

Dolmuşta kayıt parası tartışılıyordu. Bakan kayıt parası alınmayacaktır. Açıklaması yapıyor, fakat kimse dinlemiyor ve resmen para alınıyor. Parası olmayan çocuğunun okutamayacak mı? Tartışma büyüyor ve kayıt yaptıran babanın sesi çıkmıyor. Tartışmanın büyümesi üzerine şoför durmak zorunda kalıyor.
Tartışmayı kesin yoksa bir adım atmam diyor. Bunun üzerine tartışma son buluyor.
Baba “Lise hayatı fırtınalı başladı. Derslerini de fırtına gibi başarırsın.” Dedi.

Hasan TANRIVERDİ